Σελίδες

Κυριακή 29 Απριλίου 2012

Διότι, πράγματι, ποιός ημπορεί να φάγη και να πίη κάτι χωρίς την θέλησιν του Θεού;




Είπα εγώ τότε από μέσα μου στον εαυτόν μου “αφού εις την σοφίαν και την επιστήμην δεν υπάρχει ικανοποίησις, έλα λοιπόν, θα σε κάμω να δοκιμάσης την ηδονήν και την ευχαρίστησιν. Να απολαύσης κάθε υλικόν αγαθόν”. Αυτό και έγινε. Ιδού όμως ότι η υλική αυτή απόλαυσις ήτο καθαρά ματαιότης.
Δια τα πολλά και ατελείωτα γέλια είπα ότι είναι παράφορα και ανοησία. Εις δε την αμαρτωλήν διασκέδασιν είπα “διατί το κάνεις αυτό;”

Επειτα εσκέφθην πολύ. Και λογικώς σκεπτόμενος επεδίωξα κατά την απόλαυσιν των υλικών αγαθών να συγκρατήσω τον εαυτόν μου εις τα όρια της λογικής και να μη παρασυρθώ από τας ηδονάς, όπως ελκύεται ο άνθρωπος από το κρασί, δια να δω ποίον είναι το αγαθόν, το οποίον οι άνθρωποι πρέπει να πράξουν καθ' όλας τας ημέρας της επιγείου ζωής των.
Επεδίωξα λοιπόν τα μεγάλα έργα. Εκτισα οικοδομάς μεγαλοπρεπείς. Εφύτευσα δια τον εαυτόν μου αμπελώνας.

Περιέκλεισα κήπους και δενδροκήπους και φύτευσα εις αυτούς δένδρα καρποφόρα παντός είδους.

Διέταξα και εκτίσθησαν δεξαμεναί υδάτων, δια να ποτίζωνται από αυτάς όλα τα χλοερά δένδρα του δάσους.

Ηγόρασα ως κτήμα μου δούλους και δούλας. Και τα παιδιά, που αυτοί εγέννησαν εις τα ανάκτορά μου, έγιναν ιδικά μου. Απέκτησα μεγάλα κοπόδια βοϊδιών και προβάτων, περισσότερα από όσα είχαν αποκτήσει όλοι εκείνοι, που υπήρξαν προ εμού εις την Ιερουσαλήμ.

Συνεκέντρωσα δια τον εαυτόν μου άργυρο και χρυσό, θησαυρούς και περιουσίας βασιλέων και ολοκλήρων περιοχών. Είχα προς διασκέδασίν μου τραγουδιστάς και τραγουδιστρίας. Εκαμα δικάς μου και γνώρισα όλας τας διασκεδάσεις και απολαύσεις των ανθρώπων. Είχα οινοχόους και οινοχόας, δια να με κερνούν κρασί.

Εφθασα εις μεγαλείον και δόξα και ξεπέρασα όλους τους ανθρώπους, οι οποίοι προ έμού είχαν ζήσει εις την Ιερουσαλήμ. Εν μέσω όμως όλων αυτών των μεγαλείων και των απολαύσεων η σοφία μου μου συμπαρεστάθη, ώστε να μη εκτραπώ ανεπανορθώτως.

Καθε τι, το οποίον επεθύμησαν οι οφθαλμοί μου, δεν τους το στέρησα και δεν ημπόδισα την καρδίαν μου να απολαύση κάθε τέρψιν και χαρά. Η καρδία μου απήλαυσεν όλα τα αγαθά των ταλαιπωριών και των κόπων μου. Αυτό άλλωστε υπήρξε και το κέρδος όλων των κόπων της ζωής μου.

Και έπειτα από όλας αυτάς τας τέρψεις και τας απολαύσεις έρριψα εγώ ένα βλέμμα εις όλα όσα έπραξα, εις όλα όσα κατεσκεύασαν τα χέριά μου, εις όλα όσα με κόπο και ταλαιπωρίαν ηγωνίσθην να αποκτήσω, και έβγαλα το συμπέρασμα, ότι όλα αυτά είναι ματαιότης. Κούφια ορμή παρερχομένου ανέμου και ότι δεν υπάρχει κανένα μόνιμο κέρδος, καμία ωφέλεια κάτω από τον ήλιο.

Ερριψα εγώ το βλέμμα μου, δια να δω και γνωρίσω τι διαφέρει η σοφία από την παραφοράν και μωρίαν των ανθρώπων. Διότι ποιός άνθρωπος εις όλον του τον βίον ακολουθεί την σοφίαν και την σύνεσιν εις τας πράξεις, τας οποίας αυτή εμπνέει και ενεργεί;
Από την παρατήρησιν και εξέτασιν αυτήν είδον εγώ, ότι υπάρχει μεγάλη υπεροχή της σοφίας απέναντι της αφροσύνης, όση υπεροχή υπάρχει στο φως απέναντι του σκότους

Οι οφθαλμοί του σοφού ανθρώπου ευρίσκονται ανοικτοί πάντοτε εις την κεφαλήν του, ώστε να βλέπη που πορεύεται και τι πράττει. Ενῷ στον ασύνετον δεν υπάρχουν οφθαλμοί και βαδίζει μέσα στο σκότος. Εν τούτοις εγώ κατενόησα, ότι, παρά την διαφοράν αυτήν, ο σοφός και ο μωρός θα έχουν μίαν κοινήν συνάντησιν• θα συναντηθούν και οι δύο στον θάνατον.
Εσκέφθην, λοιπόν, εγώ εσωτερικώς και είπα στον εαυτόν μου. “Αφού, όπως θα αποθάνη ο μωρός, θα αποθάνω και εγώ, διατί τότε εκοπίασα να αποκτήσω σοφίαν;” Εσκέφθην τότε πιο πολύ από μέσα μου και είπα• “ο άφρων ομιλεί ανοησίας από το περίσσευμα της καρδίας του και η ιδική μου σοφία είναι άραγε ματαιότης.

Διότι τόσον η ανάμνησις του σοφού όσον και η ανάμνησις του μωρού δεν θα μείνη αιωνία. 

Καθοτι αι ημέραι και οι χρόνοι, που θα ακολουθήσουν, θα κάμουν να λησμονηθούν τα πάντα. 

Και πως, λοιπόν, ο σοφός πεθαίνει και λησμονείται, όπως και ο ανόητος;”
Αηδίασα εγώ την επίγειον ζωήν, διότι κατ' εμέ είναι ταλαιπωρία και ματαιότης κάθε έργον, που γίνεται κάτω από τον ήλιο εις την γην, διότι όλα είναι μάταια και κούφια, σαν πνοή διερχομένου ανέμου.

Και απεστράφην εγώ όλας τας ταλαιπωρίας και τους κόπους μου, στους οποίους υπεβλήθην ζων εις την γην κάτω από τον ήλιον, διότι αυτούς τους κόπους μου τους αφήνω στον άγνωστόν μου άνθρωπον, ο οποίος θα με διαδεχθή.

Και ποιός γνωρίζει, εάν αυτός θα είναι σοφός η ασύνετος; Και εάν αυτός θα εξουσιάζη και θα διαχειρίζεται καλώς τα αγαθά των κόπων μου, δια τα οποία εγώ σκληρά ειργάσθην και δια της σοφίας μου τα απέκτησα ζων κάτω από τον ήλιον; Και αυτό βεβαίως είναι ματαιότης.

Εγύρισα τότε και απεφάσισα να κάμω την καρδίαν μου, να απαρνηθή όλους τους κόπους μου, στους οποίους υπεβλήθην ζων εις την γην.

Διότι εσκέφθην, ότι υπάρχει άνθρωπος, όπως εγώ, ο οποίος με κάθε σοφία και γνώσιν και δραστηριότητα κοπίασε δια την απόκτησιν αγαθών, και άνθρωπος ο οποίος δεν κοπίασε δι' αυτά. Και ο πρώτος θα αφήση στον δεύτερον τα αγαθά του ως κληρονομίαν του. Αυτό βέβαια είναι μάταιον και πολύ καταθλιπτικόν.

Διότι τι απομένει στον άνθρωπον από όλον τον κόπον του, στον οποίον υπεβλήθη κάτω οπό τον ήλιον και από όλην την διάθεσιν της καρδίας του;

Διότι όλαι αι ημέραι της ζωής του ανθρώπου είναι ταλαιπωρία και κόπος και πόνος και ανησυχία, κατά δε την νύκτα δεν ησυχάζει ο νους και η καρδία του εξ αιτίας των μεριμνών του. Αυτό είναι ματαιότης.

Και λοιπόν δεν υπάρχει δια τον άνθρωπον άλλο αγαθόν, ειμή μόνον εκείνο το οποίον θα φάγη και θα πίη και το οποίον θα προσφέρη προς τέρψιν και ευχαρίστησιν εις την ψυχήν του αγαθόν, το οποίον απέκτησε με τον κόπον του. Εγώ αυτό είδον και εξηκρίβωσα επάνω εις τα πράγματα, ότι αυτό το αγαθόν έχει δοθή από το χέρι του Θεού στον άνθρωπον.

Διότι, πράγματι, ποιός ημπορεί να φάγη και να πίη κάτι χωρίς την θέλησιν του Θεού;

Διότι ο Θεός στον άνθρωπον, που τον βλέπει αγαθόν, έδωσε σοφίαν και γνώσιν και χαράν. Εις δε τον αμαρτωλό έδωσεν αγωνιώδη απασχόλησιν, δια να θησαυρίζη και να συγκεντρώνη υλικά αγαθά, ώστε να αφήση αυτά στον άνθρωπον τον αγαθόν ενώπιον του Θεού. Αλλά και αυτά είναι ματαιότης. Κούφια πνοή του ανέμου, που έρχεται και παρέρχεται.


 ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2



ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ ΤΟΥ ΑΘΩ


Σάββατο 21 Απριλίου 2012

Πώς να βρούμε διέξοδο στην καθημερινή ζωή μας;


Πώς να βρούμε διέξοδο στην καθημερινή ζωή μας; Πώς να οικοδομήσουμε τη σωτηρία μας; Χωρίς το θείο δώρο της ελευθερίας δεν υπάρχουμε, αλλά ή ελευθερία αυτή μας ξεπερνά. Είναι απαραίτητη, αλλά δεν μπορούμε να την κατανοήσουμε ούτε να την αντέξουμε. Πώς να ζήσουμε; Ή ορθόδοξη ασκητική μάς δίνει απάντηση. Με αυτήν αρχίζουμε να ζούμε με συναίσθηση των ορίων μας και το φόβο του Θεού.


Για να μη χάσετε την ευλογία πού σάς έδωσε Θεός, αγωνισθείτε ν' αφομοιώνετε κάθε σκέψη πού σάς εμπνέει και να διώχνετε κάθε λογισμό πού σάς φονεύει.

Πώς να καθαρίσουμε τη φύση μας από κάθε ίχνος του προπατορικού αμαρτήματος; Αυτή είναι ή έννοια της ασκητικής ζωής. Έξω από αυτή δεν υπάρχει σωτηρία.

ΠΕΡΙ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ. 

ΓΕΡΩΝ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΣΑΧΑΡΩΦ

Πέμπτη 19 Απριλίου 2012

Elder Ieronymos of Aigina.






And then, you also want not to have woes? It can't be. God loves us, but we often do not understand it. If we enjoy everything here on earth, then we will forget God. God gives us opportunities to know Him, if only we take hold of the messages. He finds a thousand ways to make us come to know Him. St. Basil says somewhere, Make weak¬ness material for virtue. No matter what evil comes upon us, if we have patience, it is possible that what we see as evil, will guide us to virtue. The greatest evil is to become estranged from God.




In all things have measure. Only have humility without measure. Do not leave off prayer. No matter how tired you are, you can pray for half an hour. Feed your body as if you were going to live a hundred years, but feed your soul as if she were going to die tomorrow."




Elder Ieronymos of Aigina

Κυριακή 8 Απριλίου 2012

Όποιος ευχαριστείται και γλυκαίνεται να συχνάζει εις τα οινοπωλεία και να μεθά αυτός θα κληροδοτήσει στο σπίτι του εξευτελισμό και ντροπή.




Καλύτερος και προτιμότερος είναι ο άνθρωπος, ο έστω και κοινωνικώς κατώτερος, ο οποίος όμως με την έντιμο εργασία του εξυπηρετεί τον εαυτόν του και την οικογένειά του, παρά μωροκενόδοξος, ο οποίος με τίτλους ευγενείας άνευ αξίας επιζητεί δόξα, καθ' ον χρόνο στερείται και αυτού του επιουσίου άρτου. 

Ο δίκαιος και ενάρετος άνθρωπος πονεί και ενδιαφέρεται και δι' αυτά ακόμη τα ζώα του. Τα σπλάγχνα όμως των ασεβών είναι άπονα και σκληρά προς πάντας και προς πάντα. Εκείνος που καλλιεργεί με επιμονή και ενδιαφέρον τους αγρούς του, θα χορτάση ψωμί.

Όσοι όμως επιζητούν μάταια και ακατόρθωτα πράγματα και καταστρώνουν μεγάλα απραγματοποίητα σχέδια, αυτοί είναι ανόητοι και θα πεινάσουν.

 Όποιος ευχαριστείται και γλυκαίνεται να συχνάζει εις τα οινοπωλεία και να μεθά αυτός θα κληροδοτήσει στο σπίτι του εξευτελισμό και ντροπή. 

Αι επιθυμίαι των ασεβών είναι πάντοτε κακαί και οδηγούν εις την καταστροφή, ενώ αι ρίζαι των ευσεβών είναι απλωμέναι ασφαλείς και αμετακίνητοι. Αυτοί και οι απόγονοί των θα ευδοκιμήσουν.

ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ ΚΕΦ 12 ΣΤΙΧΟΙ 9-12

Παρασκευή 6 Απριλίου 2012

Ο Κύριος είναι η ακατανίκητος δύναμις και κραταιά βοήθεια του λαού του.





Προς σε, Κύριε, συνεχώς δια της προσευχής μου κραυγάζω. Συ, ο Θεός μου, μη κωφεύσης και μη αντιπαρέλθης με σιωπήν την αίτησίν μου. Διότι, όταν αδιαφορήσης και δεν απαντήσης εις εμέ, θα γίνω όμοιος με ένα από τους ανθρώπους εκείνους, οι , οι οποίοι ρίπτονται νεκροί στον βαθύν τάφον.

Κάμε δεκτή την φωνή της δεήσεώς μου, την ώραν που με υψωμένα ευλαβώς τα χέριά μου προς τον άγιον ναόν σου, σου απευθύνω εκ βάθους καρδίας ολόθερμο ικεσία.

Μη με σύρης και μη με καταδικάσεις εις όλεθρο μαζί με τους αμαρτωλούς ανθρώπους• με εκείνους, οι οποίοι ως έργον των και σκοπό της ζωής έχουν, το να αδικούν. Αυτοί είναι δίβουλοι και διπρόσωποι. Ειρηνικούς και φιλικούς λόγους ομιλούν προς τους γύρω των, σχεδιάζουν όμως κακά έργα μέσα εις τας καρδίας των.


Δώσε, Κύριε, εις αυτούς σύμφωνα με τα έργα των, σύμφωνα με την πονηρία και την πανουργία των εγκληματικών των σχεδίων και ενεργειών. Δώσε εις αυτούς σύμφωνα με τα κακά έργα των, που διαπράττουν με τα ίδια των τα χέρια. Πλήρωσέ τους και ανταπόδωσέ τους ως μισθό και ποινή αυτό, που αρμόζει εις τας αμαρτωλάς των πράξεις.

Διότι αυτοί δεν ηθέλησαν να μελετήσουν και κατανοήσουν τα έργα της παντοδυναμίας και δικαιοσύνης του Κυρίου, τα έργα των χειρών του. Θα τους κατακρημνίσης, θα τους αφήσης στο χώμα συντετριμμένους και δεν θα τους ανεγείρης ποτέ πλέον.

Ας είναι ευλογημένος και δοξασμένος ο Κύριος, διότι ήκουσε και εδέχθη με ευμένεια την φωνή της δεήσεώς μου.

Ο Κύριος έγινε βοηθός μου και υπερασπιστής μου. Η καρδία μου στήριξε εις αυτόν την ελπίδα της. Δι' αυτό δε και έλαβα στοργική βοήθεια από εκείνον. Το ταλαιπωρημένο και κατεξηντλημένο σώμα μου ανεζωογονήθη. Δια τούτο με όλη μου την θέλησιν και επιθυμίαν θα τον δοξολογήσω.

Ο Κύριος είναι η ακατανίκητος δύναμις και κραταιά βοήθεια του λαού του. Αυτός είναι ο υπερασπιστής του, ώστε με πολλούς και διαφόρους τρόπους και εις πολλάς περιστάσεις χάρισε την σωτηρία στον βασιλέα, τον οποίον ο ίδιος έχρισε.
Σώσε τον λαό σου τον ισραηλίτικο και ευλόγησε αυτούς, τους οποίους ξεχώρισες ανάμεσα από τα άλλα έθνη ως ιδικήν σου κληρονομία και τους εξέλεξες, δια να ανήκουν εις σε. Ως στοργικός ποιμήν προστάτευσέ τους, κυβέρνησέ τους, διάθρεψέ τους, πάρε τους υπό την προστασία σου δια παντός.

Κυριακή 1 Απριλίου 2012

Φύλαξέ με, Κύριε, από κάθε κακό.





Φύλαξέ με, Κύριε, από κάθε κακόν, διότι εγώ εις σε έχω στηρίξει τας ελπίδας μου.

Είπα δια της προσευχής προς σε τον Κύριο • συ είσαι ο Κύριος μου και συ ωσάν ανενδεής, που είσαι, δεν έχεις ανάγκην από τα ιδικά μου υλικά αγαθά.

Προς χάριν των εναρέτων και ευσεβών ανθρώπων, που ζουν εις την χώρα του, δηλαδή εις την γη της επαγγελίας, μεγάλα και θαυμαστά έργα έκαμε ο Κύριος. Ολαι αι απόφαση του, αι ευμενείς και ευάρεστοι δι' αυτούς, που τηρούν το θέλημά του, ευρίσκονται ανάμεσά των.

Επληθύνθησαν, βέβαια, πάρα πολύ αι θλίψεις και αι ταλαιπωρίαι αυτών, αλλά γρήγορα διελύθησαν και εξηφανίσθησαν. Δεν θα συναθροίσω ποτέ κατά κανένα λόγον και τρόπον εις λατρευτικάς συγκεντρώσεις ανθρώπους μολυσμένους με αίματα αθώων ανθρώπων η με αίματα ειδωλολατρικών θυσιών. Ποτέ δεν θα αναφέρω εις τα χείλη μου, ούτε καν και θα ενθυμηθώ, τα ονόματα των ασεβών ανθρώπων και των ειδωλολατρικών των θεών.

Ο Κύριος είναι δι' εμέ το πολύτιμο μερίδιο της κληρονομίας μου. Το ποτήριο, από το οποίον πίνω την γλυκεία χαρά. Συ, Κύριε, είσαι εκείνος, ο οποίος θα με αποκαταστήσεις και θα με επαναφέρεις χαίροντα εις την ποθητή πατρίδα.

Και το μερίδιο, που μου έτυχε σαν να εμετρήθη με ακριβείς μετροταινίας, είναι από τα πλέον καλά. Πράγματι η κληρονομία μου είναι αρίστη.

Κατά το διάστημα της ημέρας θα δοξολογήσω και θα υμνήσω τον Κύριο, ο οποίος μου χάρισε σύνεση. Αλλά και κατά το διάστημα της νυκτός η φωνή της συνειδήσεώς μου και οι πόθοι της καρδίας μου με παιδαγωγούν προς τον Κύριο, ώστε αυτόν να θεωρώ πλούτο και στήριγμά μου.

Ημέρα και νύκτα έβλεπα και βλέπω τον Κυριον μου πάντοτε εμπρός μου. Τον βλέπω ότι είναι εις τα δεξιά μου, έτοιμος να με προστατεύση, δια να μη ταραχθώ από οιονδήποτε φόβο η κίνδυνο.
Δια τούτο ακριβώς και ευφράνθη η καρδία μου, η δε γλώσσα μου λάλησε λόγους αγαλλιάσεως, ακόμη δε και το σώμα μου, όταν αποθάνω, θα αποτεθή στον τάφο με την ελπίδα της αναστάσεως.

Διότι συ ο Θεός μου δεν θα εγκαταλείψεις την ψυχή μου στον άδη, ώστε να φυλακισθή δια παντός εις αυτόν, ούτε θα επιτρέψης, εγώ αφοσιωμένος εις σε να δοκιμάσω την

Έκαμες γνωστούς εις εμέ τους δρόμους και τους τρόπους της μακαρίας και ευλογημένης ζωής. Θα με χόρτασης χαρά και αγαλλίαση, όταν με αξιώσεις να δω το ένδοξο πρόσωπό σου• εις την παντοδύναμο και πανάγαθο δεξιά σου υπάρχουν πάντοτε δια τους εκλεκτούς σου, Κύριε, τέλειες και ατελείωτες τέρψεις και χαρές.

ΨΑΛΜΟΣ 15