Σελίδες

Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2023

ΨΑΛΩ ΤΩ ΘΕΩ ΜΟΥ ΕΩΣ ΥΠΑΡΧΩ. ΨΑΛΜΟΣ 18. ΣΤΙΧΟΣ 7.





ΨΑΛΩ ΤΩ ΘΕΩ ΜΟΥ ΕΩΣ ΥΠΑΡΧΩ. ΨΑΛΜΟΣ 18. ΣΤΙΧΟΣ 7.


7 Ἀπ' ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ ἡ ἔξοδος αὐτοῦ, καὶ τὸ κατάντημα αὐτοῦ
ἕως ἄκρου τοῦ οὐρανοῦ, καὶ οὐκ ἔστιν ὃς ἀποκρυβήσεται τῆς θέρ
μης αὐτοῦ.
Ὁ στίχος ἀναφέρεται στὸν αἰσθητὸ ἥλιο καὶ στὴν ἡμερήσια διαδρομή
του, ἀλλὰ τροπολογεῖται στὸν νοητὸ ἥλιο. Ἤδη ὁ Μέγας Αθανάσιος και
νει αὐτὴ τὴν ἀναγωγή, καὶ τὸν ἀκολουθοῦν ὅλοι σχεδὸν οἱ μετέπειτα
ἑρμηνευτές. Σύμφωνα μὲ αὐτὴ τὴν προσέγγιση, πρόκειται γιὰ ἕναν καὶ
κρυμμένο στίχο, προφητικὸ στίχο, ποὺ μᾶς περιγράφει τὴ διαδρομὴ τοῦ
Χριστοῦ, ἀπὸ τὸ σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, μέχρι τὸ σπήλαιο τοῦ Γολγοθά
Ὁ Χριστὸς εἶναι αὐτὸς ποὺ ἀνατέλλει στὴ Βηθλεὲμ καὶ δύει στὸν τάφο.
Ἀπὸ ἐκεῖ καὶ ἔπειτα ἡ αἰώνια παρουσία του θερμαίνει τοὺς πάντες – καὶ
αὐτοὺς ποὺ τὸν ἀποδέχονται καὶ αὐτοὺς ποὺ δὲν τὸν ἀποδέχονται.
Ανοίγω πάλι μιὰ παρένθεση ἐδῶ: Πολλὲς φορὲς σχολιάζουμε, εἴτε
ἀντλώντας ἀπὸ ἱερὰ κείμενα εἴτε ἀπὸ τὴν ὑμνολογία μας, τὸ θέμα τῆς
κρίσεως, ἤ, μὲ ἄλλη διατύπωση, τὸ θέμα «Χριστὸς κριτής». Παρασυ-
ρόμαστε ἀπὸ μία δικανικὴ ἀντίληψη ποὺ ἔχουμε περὶ δικαίου, ποὺ ὑποκρύπτει καὶ συναλλαγὴ καὶ ἀνταλλαγή, μιὰ φυσικὴ διάσταση ποὺ ἐνυπάρχει στὸν ἄνθρωπο.

 Δὲν καταλαβαίνουμε ὅτι ὁ Χριστὸς ἔχει ὁριστεῖ
ἀπὸ τὸν Πατέρα κριτὴς τοῦ κόσμου, καὶ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μᾶς προσάγει σ᾽ αὐτὸν ὡς κριτὴ τοῦ κόσμου, χωρὶς αὐτὸ νὰ σημαίνει ὅτι ὁ Χριστὸς κρίνει. Ὅπως λέει ὁ ἴδιος, δὲν ἦρθα γιὰ νὰ κρίνω, ἀλλὰ γιὰ νὰ σώσω.


Ὡστόσο εἶναι κριτής. Τί σημαίνει εἶναι κριτής; 

Σημαίνει ὅτι ἡ παρουσία
του γεννάει κρίση, ἡ ἴδια ἡ παρουσία του δημιουργεῖ τὴν κρίση. Τί ἐννοῶ
μὲ αὐτό; Σ' αὐτὴ τὴ χαριτωμένη παραβολὴ τῆς μελλούσης κρίσεως, ποὺ
μᾶς παραδίδει ὁ Χριστός, ἔρχονται οἱ ἄνθρωποι σ᾽ αὐτὸν καὶ τοὺς λέει,
ἐσεῖς θὰ πᾶτε ἀπὸ δῶ, γιατὶ κάνατε αὐτὸ κι αὐτό, μὲ τιμήσατε κλπ., κα
ἐσεῖς θὰ πᾶτε ἀπὸ κεῖ, γιατὶ δὲν μὲ τιμήσατε κλπ. Ἂν προσέξουμε ὅμως,
ὅταν ἔρχονται οἱ ἄνθρωποι σ᾽ αὐτόν, ἔρχονται ὡς πρόβατα ἢ ὡς ἐρίφια.
Δὲν ἀποφασίζει ὁ Χριστὸς ποιὸς εἶναι τὸ πρόβατο καὶ ποιὸς εἶναι τὸ ἐρίφιο, ποιὸς εἶναι ὁ δίκαιος καὶ ποιὸς εἶναι ὁ ἄδικος. Ἡ παρουσία του ἀποκαλύπτει ποιὸς εἶναι ὁ καθένας, αὐτὸς ποὺ εἶναι μὲ τὸν Χριστό, αὐτὸς
ποὺ εἶναι χωρὶς τὸν Χριστό. Αὐτὴ εἶναι ἡ κρίση.
Επομένως, αὐτὴ ἡ διαδρομὴ τοῦ αἰσθητοῦ ἡλίου ἀνάγεται ἀπὸ ὅλους. 
τοὺς ἑρμηνευτὲς στὴ διαδρομὴ ἑνὸς νοητοῦ ἡλίου, τοῦ ὁποίου κανεὶς δὲν
μπορεῖ νὰ ἀποφύγει τὴ θερμότητα (οὐκ ἔστιν ὃς ἀποκρυβήσεται τῆς θέρμης αὐτοῦ). Καὶ ἡ θέρμη εἶναι φῶς. Κατὰ τὸν ἅγιο Μάξιμο τὸν Ὁμολογητή, ἡ ὥρα τῆς κρίσεως εἶναι ὥρα ἑνώσεως μὲ τὸν Θεό, μὲ τὸν Χριστό.
Ὅλοι θὰ ἑνωθοῦν μὲ τὸν Χριστό. Αὐτὴ ἡ ἕνωση γιὰ ὅσους εἶναι δίκαιοι
θὰ εἶναι πηγὴ χαρᾶς, γιὰ ὅσους εἶναι ἄδικοι θὰ εἶναι πηγὴ βασάνου.

Στὸ συναξάρι τῆς Κυριακῆς τῆς Ἀπόκρεω, ποὺ διαβάζεται ἡ περικοπὴ τῆς παραβολῆς τῆς μελλούσης κρίσεως (Ματθ. 25,31 -46), γραμμένο ἀπὸ τὸν πατριάρχη Κάλλιστο Ξανθόπουλο, μαθητὴ τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ, διαβάζουμε μεταξὺ
ἄλλων:... ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ
[ ] οἴεται (= νομίζει, πιστεύει) τρυφὴν μὲν καὶ βασιλείαν οὐρανῶν εἶναι
τὴν μετὰ Θεοῦ τῶν Ἁγίων συνδιαγωγὴν καὶ τὴν ἐσομένην ἐκείνοις ἔλλαμψιν διηνεκῆ καὶ ἀνάβασιν, βάσανον δὲ καὶ σκότος καὶ τὰ τοιαῦτα,
τὸν ἀπὸ Θεοῦ μακρυσμόν. Αὐτὸ μόνον: συνδιαγωγὴ μετὰ τοῦ Θεοῦ, ἢ
μακρυσμὸς ἀπὸ τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἐπιλογὴ εἶναι δική μας.




Πέμπτη 13 Ιουλίου 2023

The kingdom of heaven is like a man who sowed good seed in his field;



“The kingdom of heaven is like a man who sowed good seed in his field; but while men slept, his enemy came and sowed tares among the wheat and went his way.” (Matthew 13:24-25)

During our Lord’s time on earth, it was basically an agricultural society and people depended upon their crops. Therefore, this parable of Christ’s was easily understood by everyone. If an enemy purposely sowed weeds (tares) in his neighbors’ crop, this would have sabotaged the farmer’s efforts. And without modern weed killers, what would a farmer do in such a dilemma? 

Instead of tearing out the wheat with the tares, the landowner in this parable wisely waited until the harvest. After harvesting the whole field, the tares could be separated and burned, while the wheat would be saved in the barn.

This parable is the answer to why God allows the sinful and righteous to coexist in the world. God planted good seed, but the devil sowed in evil, and God in His wisdom will sort it all out in the end.

Fr. John

Οι προφητείες του Ιακώβ για τον Χριστό και τον αντίχριστο


 


 

Θυμάστε τα ονόματα των γιών του Ιακώβ; Πρωτότοκος ήταν ο Ρουβήμ, ακολούθησε ο Συμεών, τρίτος ήταν ο Λευί, τέταρτος ο Ιούδας, ενδέκατος ο Ιωσήφ ο Πάγκαλος και τα λοιπά.

 

Από ποιον από αυτούς έπρεπε να προέλθει ο Μεσσίας; Εννοείται από τον πρωτότοκο, τον Ρουβήμ. Όμως, ο Ρουβήμ είχε διαπράξει μια πολύ βαριά αμαρτία, με το να μολύνει το κρεβάτι του πατέρα του, καθώς είχε κοιμηθεί με την παλλακίδα του, την Βαλλά (Γεν. 35, 22). Αυτή η αμαρτία του στέρησε το δικαίωμα της πρωτοτοκίας. Ο δεύτερος και ο τρίτος, ο Συμεών και ο Λευί, είχαν προχωρήσει σε άγρια σφαγή απροστάτευτων κατοίκων της πόλης Συχέμ (Σχεμ), επειδή θέλησαν να εκδικηθούν για την τιμή της αδελφής τους, της Δείνας, που είχε υποστεί βιασμό σε αυτήν την πόλη. Και αυτοί στερήθηκαν του δικαιώματος να γίνουν προπάτορες του Χριστού εξαιτίας της σκληρότητάς τους.

 

Ο Ιακώβ βλέπει: στο λόφο που υψώνεται πάνω από το παρατημένο λατομείο, αμέσως πίσω από τα τείχη της Ιερουσαλήμ, το νεαρό Λιοντάρι από τη φυλή του Ιούδα άπλωσε στον Σταυρό τα χέρια Του… Το Πανάχραντο Σώμα Του Το αποκαθηλώνουν από τον Σταυρό οι μαθητές Του, Τον πλένουν, Τον τυλίγουν σε σεντόνι… Οι γυναίκες με κλάματα Τον αλείφουν με αρώματα… Το Σώμα του Βασανισμένου Το φέρουν στον τάφο, Το τοποθετούν στο κρεβάτι που είχε λαξευτεί στο ασβεστολιθικό σπήλαιο, σε πεζούλι του λατομείου. Τον ενταφιάζουν και σφραγίζουν τον τάφο με βαρύ λίθο…

 

– Πλάγιασες κι εκοιμήθης, σαν λιοντάρι και σαν το μικρό του· να τον ξυπνήσει ποιός τολμά; (Γεν. 49: 9), – ψιθυρίζει με θλίψη ο γέροντας Ιακώβ. – Ποιος άλλος εκτός από τον Ίδιο τον Ύψιστο, θα αναστήσει τώρα τον Υιό Του;

 

Θα προσπεράσουμε τις μετέπειτα ευλογίες και τις προφητείες για τους άλλους γιούς του Ισραήλ. Θα σταματήσουμε μόνο σε έναν ακόμα από τους δώδεκα, στο γιο του Ιακώβ με το όνομα Δαν.

 

Η Γραφή δε μας λέει τίποτα το κακό για τον Δαν. Όμως, κοιτώντας το θλιμμένο πρόσωπο του γιού του, ο Ιακώβ-Ισραήλ προφητικά προβλέπει στους απογόνους του Δαν τον άνθρωπο της αμαρτίας, τον αντίχριστο, που είναι γραφτό να έρθει στους έσχατους καιρούς της ιστορίας της ανθρωπότητας.

 

– Ο Δαν θα είναι σαν φίδι μες στο δρόμο, – με δυσκολία μιλάει ο γέρος, σαν να μην πιστεύει ο ίδιος αυτά που μόλις του είχαν αποκαλυφθεί από τον Θεό, – σαν έχιδνα στο μονοπάτι, που δαγκώνει τις φτέρνες του αλόγου κι ο καβαλάρης πέφτει πίσω ανάποδα. (Γεν. 49: 17).

 

Έσχατοι καιροί της ιστορίας της ανθρωπότητας… Στον θρόνο, στο βασιλικό πρόναο του ανακατασκευασμένου Ναού της Ιερουσαλήμ ανέβηκε γιος πόρνης, ο αντίχριστος, ο αδιάντροπος απατεώνας που κάνει μεγάλα θαύματα, ο Εβραίος από τη φυλή του Δαν. Οι Εβραίοι στην αρχή τον αναγνώρισαν ως τον δικό τους Μασσιάχ, όμως, στη συνέχεια, αφού διδάχτηκαν από τον προφήτη Ηλία, διαπίστωσαν ότι είναι σφετεριστής και ψεύτης και επαναστάτησαν εναντίον της εξουσίας του. Ο εξαγριωμένος αντίχριστος μαζεύει τους άρχοντες όλου του κόσμου και οδηγεί τα στρατεύματά τους στην Αγία Γη, για να τιμωρήσει τους επαναστατημένους εναντίον του Εβραίους… Η κοιλάδα του Ιεσραέλ δονείται από τις εκρήξεις και το θόρυβο, η κοιλάδα του Αρμαγεδδών τρέμει από τις κραυγές των τραυματισμένων…

 

Και το άσπρο κεφάλι του Ιακώβ γέρνει ξανά πάνω στο μαξιλάρι και εξαντλημένος ψιθυρίζει:

 

– Τη σωτηρία μου από σένα περιμένω, Κύριε! (Γεν. 49: 18).

 

Ευγένιος Αμπντουλλάεβ

Μετάφραση για την πύλη gr.pravoslavie.ru: Αναστασία Νταβίντοβα

 

Pravoslavie.ru

 

7/11/2023