Σελίδες

Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2014

ΗΡΩΔΗΣ: Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ.





ΗΡΩΔΗΣ: Ο ΝΑΟΣ


Ο Ηρώδης κατεδάφισε τον Δεύτερο Ναό, που υπήρχε ακόμη, και στη θέση του έχτισε ένα θαύμα του κόσμου. Οι Εβραίοι φοβόνταν ότι θα κατέστρεφε τον παλιό Ναό και δεν θα τελείωνε ποτέ τον καινούργιο, κι έτσι συγκάλεσε μια συνάντηση όλων των πολιτών για να τους πείσει, προετοιμάζοντας κάθε λεπτομέρεια. Χίλιοι ιερείς εκπαιδεύτηκαν ως χτίστες. Ολόκληρα λιβανέζικα δάση με κέδρους υλοτομήθηκαν και οι κορμοί στάλθηκαν στη θάλασσα, κατά μήκος των ακτών. Σε λατομεία γύρω από την Ιερουσαλήμ λαξεύτηκαν συμπαγείς ογκόλιθοι, από αστραφτερό κίτρινο και σχεδόν άσπρο ασβεστόλιθο. Συγκεντρώθηκαν χίλια κάρα, αλλά οι πέτρες ήταν γαργαντουανές. Στις σήραγγες δίπλα στο Όρος του Ναού, υπάρχει μια πέτρα, μήκους 13,6 μέτρων και ύψους 3,35 μέτρων, που ζυγίζει 600 τόνους.


  Καμιά φασαρία, κανένα σφυροκόπημα δεν είχε μολύνει τον Ναό του Σολομώντα έτσι ο Ηρώδης φρόντισε να ετοιμάζονται όλα μακριά από τον χώρο και να γλιστρούν στη θέση τους αθόρυβα. Τα Άγια των Αγίων ετοιμάστηκαν σε δύο χρόνια, αλλά ολόκληρο το συγκρότημα χρειάστηκε ογδόντα χρόνια για να ολοκληρωθεί.


Ο Ηρώδης έσκαψε βαθιά στον βράχο για να βάλει τα θεμέλια του Ναού, επομένως θα πρέπει να κατέστρεψε οτιδήποτε είχε απομείνει από τους Ναούς του Σολομώντα και του Ζοροβάβελ. Στα ανατολικά τον περιόριζε ο απόκρημνος Χείμαρρος Κέδρων, και, κατά συνέπεια, επεξέτεινε το πλάτωμα του Όρους του Ναού προς τα νότια, γεμίζοντας τον χώρο με μια υποδομή που την υποστύλωναν ογδόντα οκτώ κολόνες και δώδεκα αψίδες, γνωστή σήμερα ως Στάβλοι του Σολομώντα, για να δημιουργήσει μια πλατφόρμα δώδεκα στρεμμάτων, δύο φορές μεγαλύτερη από τη Ρωμαϊκή Αγορά. Σήμερα είναι εύκολο να δει κανείς το σημείο όπου συναντούσε το ανατολικό τείχος: είναι ορατό τριάντα πέντε μέτρα από τη νοτιοδυτική γωνία της πόλης, με τους ογκόλιθους του Ηρώδη στα αριστερά και τις μικρότερες κοτρόνες των Μακκαβαίων στα δεξιά.



Οι αυλές του Ναού γίνονταν όλο και μικρότερες, καθώς οδηγούσαν σε όλο και πιο ιερούς χώρους. Εθνικοί και Εβραίοι μπορούσαν να μπουν στην τεράστια Αυλή των Εθνών, αλλά ένας τοίχος περιστοίχιζε την Αυλή των Γυναικών με την εξής προειδοποιητική επιγραφή:


ΜΗΘΕΝΑ ΑΛΛΟΓΕΝΗ ΕΙΣΠΟΡΕΤΕΣΘΑΙ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΤΟ ΙΕΡΟΝ ΤΡΥΦΡΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΟΛΟΥ ΩΣ Δ’ ΑΝ ΛΗΦΘΗ ΕΑΥΤΩ,
ΑΙΤΙΟΣ ΕΣΤΑΙ ΔΙΑ ΤΟ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙΝ ΘΑΝΑΤΟΝ
ΞΕΝΕ! ΜΗΝ ΜΠΑΙΝΕΙΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΙΓΚΛΙΔΩΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΧΩΡΙΣΜΑ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΑΟ ΑΥΤΟ ΟΠΟΙΟΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΙ,
ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ


Πενήντα σκαλοπάτια οδηγούσαν σε μια πύλη που άνοιγε στην Αυλή του Ισραήλ, που ήταν προσβάσιμη σε όλους τους αρσενικούς Εβραίους• αυτό με τη σειρά της, οδηγούσε στην Αυλή των Ιερέων. Εκεί βρισκόταν το Ιερό το ίδιο το Εϊχάλ, ακριβώς πριν από τα Άγια των Αγίων. Αυτό στηριζόταν πάνω στον βράχο όπου, σύμφωνα με την παράδοση, ο Αβραάμ παραλίγο να  θυσιάσει τον Ισαάκ και όπου ο Δαβίδ είχε χτίσει τον βωμό του. Εδώ οι θυσία γίνονταν στον Βωμό των Αναθημάτων, που ήταν απέναντι από την Αυλή των Γυναικών και το Όρος των Ελαιών.


Το Οχυρό Αντωνία του Ηρώδη φρουρούσε το Όρος του Ναού στα βόρεια. Εκεί ο Ηρώδης κατασκεύασε μια δική του μυστική σήραγγα που οδηγούσε μέσα στον Ναό. Στα νότια, έφτανε κανείς στον Ναό από μια μνημειώδη σκάλα που περνούσε μέσα από τις Διπλές και Τριπλές Πύλες (Πύλες της Όλδας] και στη συνέχεια από υπόγεια περάσματα διακοσμημένα με περιστέρια και λουλούδια που κατέληγαν μέσα στον Ναό. Στα δυτικά, μια μνημειώδης γέφυρα, που ήταν επίσης και υδραγωγείο που μετέφερε νερό στα τεράστιες κρυμμένες δεξαμενές, απλωνόταν πάνω απ την κοιλάδα έως τον Ναό. Στο απλό ανατολικό τείχος του ήταν η Πύλη Σουσάν, που τη χρησιμοποιούσε αποκλειστικά ο αρχιερέας για να πάει στο Όρος των Ελαιών και να ευλογήσει την πανσέληνο ή να θυσιάσει εκείνο το σπανιότατο, ιερότατο θύμα, μια άμωμη κόκκινη δαμάλα. 


Υπήρχαν στοές με κιονοστοιχίες και στις τέσσερις πλευρές, αλλά η μεγαλύτερη ήταν η Βασίλειος Στοά, μια μεγάλη βασιλική [ορθογώνια αίθουσα] που δέσποζε σε όλο το βουνό. Γύρω στα 70.000 άτομα ζούσαν στην πόλη του Ηρώδη, στις εορτές όμως έφταναν εκατοντάδες χιλιάδες για προσκύνημα. Όπως οποιοδήποτε ιερό με μεγάλη κίνηση, ο Ναός χρειαζόταν ένα σημείο συγκέντρωσης για να συναντιούνται οι φίλοι και για να οργανώνονται οι τελετές. Αυτό ήταν η Βασίλειος Στοά.


Φτάνοντας, οι επισκέπτες μπορούσαν να κάνουν τις αγορές τους στον πολυσύχναστο εμπορικό δρόμο που υπήρχε κάτω από τις μνημειώδεις αψίδες κατά μήκος των δυτικών τειχών. Όταν ερχόταν η ώρα να επισκεφθούν τον Ναό, οι προσκυνητές έκαναν εξαγνιστικά λουτρά στα πολλά μίκβε -τελετουργικές γούρνες- που έχουν βρεθεί γύρω από τις νότιες εισόδους. Στη συνέχεια θα πρέπει να ανέβαιναν μια από τις μνημειώδεις σκάλες που οδηγούσαν στη Βασίλειο Στοά, απ’όπου έβλεπαν όλη την πόλη, προτού έρθει η ώρα για προσευχή.


Στη νοτιοανατολική γωνία, τα ψηλά τείχη και ο βράχος του Χειμάρρου των Κέδρων σχημάτιζαν μια απότομη κορυφή, το Πτερύγιο, όπου, σύμφωνα με τα Ευαγγέλια, ο Διάβολος έβαλε σε πειρασμό τον Ιησού. Στη νοτιοδυτική γωνία, απέναντι από την πλούσια Άνω Πόλη, ιερείς ανήγγελλαν την έναρξη των εορτών και του Σαββάτου την Παρασκευή το βράδυ με σάλπιγγες που θα πρέπει να αντηχούσαν στα έρημα φαράγγια. Μια πέτρα, που έριξε ο Τίτος το 70 μ.Χ., σημαδεύει το «Σημείο των Σαλπίγγων».


Το σχέδιο του Ναού, που επέβλεπε ο βασιλιάς και οι ανώνυμοι αρχιτέκτονές του (ένας τάφος βρέθηκε με την επιγραφή «Σίμων χτίστης του Ναού») έδειχνε μια ευφυή κατανόηση του χώρου. Κτήριο εκθαμβωτικό, που προκαλούσε δέος, ο Ναός του Ηρώδη ήταν «σκεπασμένος ολόκληρος με πλάκες χρυσού, και μόλις έβγαινε ο ήλιος αντανακλούσε ένα φλεγόμενο μεγαλείο» τόσο λαμπερό, που οι επισκέπτες αναγκάζονταν να αποστρέψουν το βλέμμα. Αν έφτανε κανείς στην Ιερουσαλήμ από το Όρος των Ελαιών, τον έβλεπε να ορθώνεται «σαν χιονισμένο βουνό».

Αυτός ήταν ο Ναός που γνώρισε ο Ιησούς και τον οποίο κατέστρεψε ο Τίτος. Η πλατεία του Ηρώδη έχει σωθεί ως το ισλαμικό Χαράμ αλ-Σαρίφ, και στηρίζεται σε τρεις πλευρές από τους ογκόλιθους του Ηρώδη, που εξακολουθούν να λάμπουν και σήμερα, ιδιαίτερα στο Δυτικό Τείχος, που λατρεύουν οι Εβραίοι.


Όταν το Ιερό και η πλατεία ολοκληρώθηκαν -λέγεται ότι δεν έβρεξε ποτέ κατά τη διάρκεια της ημέρας, κι έτσι οι εργασίες δεν καθυστέρησαν καθόλου-, ο Ηρώδης, που δεν μπορούσε να μπει στα Άγια των Αγίων αφού δεν ήταν ιερέας, το εόρτασε θυσιάζοντας τριακόσιους ταύρους. Είχε φτάσει το απόγειό του. Αλλά το αναντίρρητο μεγαλείο του θα ερχόταν αντιμέτωπο με τα ίδια του τα παιδιά όταν τα εγκλήματα του παρελθόντος επεστρεψαν για να στοιχειώσουν τους κληρονόμους του μέλλοντος

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ Η ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΣΑΙΜΟΝ ΣΙΜΠΑΓΚ ΜΟΝΤΕΦΙΟΡΕ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ  ΩΚΕΑΝΙΔΑ,





Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΜΕΣΩ ΨΑΛΜΩΝ ΠΡΟΣ ΘΕΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ.





Όταν ευρισκόμεθα στον δρόμο:


«Εγώ ειμί ή οδός, και ή αλήθεια, και ή ζωή. Ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα, ειμή δι' εμού» (Ίωάν. 14, 6).
«Όδήγησόν με, Κύριε, εν τη όδώ Σου και πορεύσομαι εν τη άληθεία Σου».     (Ψαλ. 85, 11)


Όταν αρχίζουμε εργασία:
*           «Τα έργα των χειρών ημών, Κύριε, κατεύθυνον εφ' ημάς, και το έργον των χειρών ημών κατεύθυνον».
(Ψαλ. 89, 17)
«Εν τη βουλή Σου οδηγήσεις με, Κύριε» (Ψαλ. 72, 24).
«Παν ότι αν ποιήτε, εν λόγω ή εν έργω, πάντα εν ονόματι Κυρίου Ιησού» (Κολ. 3, 17).

Κατά την εργασία:

*           «Τη σπουδή μη οκνηροί, τω πνεύματι ζέοντες, τω Κυρίω δουλεύοντες» (Ρωμ. 12, 11).


Μετά το πέρας της εργασίας:

«Σα τα πάντα, Κύριε, και έκ των Σων δεδώκαμεν Σοι» (Παραλ. 29, 14).

«Αχρείοι δούλοι έσμέν, ό όφείλομεν ποιήσαι πεποιήκαμεν» (Λουκ. 17, 10).



Όταν πειραζώμεθα:
«Πώς ποιήσω το ρήμα το πονηρόν τούτο, και άμαρτήσομαι εναντίον του Θεού;» (Γεν. 39, 9).
«Ό Θεός εν τω ονόματι Σου σώσον με» (Ψαλ. 53, 1).
«Φύλαξον την ψυχήν μου και ρύσαι με' μη καταισχυνθείην, ότι ήλπισα επί σέ» (Ψαλ. 24, 20).
«Ύπαγε, σατανά γέγραπτα γάρ, Κύριον τον Θεόν Σου προσκυνήσεις και αύτω μόνω λατρεύσεις» (Ματθ. 4, 10).

Επί τη θέα κακού πράγματος:

Άπόστρεψον τούς οφθαλμούς μου του μη ιδείν ματαιότητα, εν τη όδώ Σου ζήσον με» (Ψαλ. 118, 37).

«Οι οφθαλμοί μου διά παντός προς τον Κύριον, ότι αυτός έκσπάσει έκ παγίδος τούς πόδας μου» (Ψαλ. 24, 15). '

Εις περιόδους πνευματικής ένδειας:

«Έξαπόστειλον το φως Σου και την άλήθειάν Σου. Αυτά με ώδήγησαν» (Ψαλ. 42, 3).
«Ίνα τί περίλυπος ει, ή ψυχή μου, και ίνα τί συνταράσσεις με; ελπισον επί τον Θεόν, ότι έξομολογήσομαι αύτω σωτήριον του προσώπου μου ό Θεός μου» (Ψαλ.'41, 6).


Εις καιρό θλίψεως:
«Ό Θεός ημών καταφυγή και δύναμις, βοηθός εν θλίψεσι ταις εύρούσαις ημάς σφόδρα» (Ψαλ 45,1).
«Ή βοήθεια μου παρά Κυρίου, του ποιήσαντος τον ουρανό και την γήν» (Ψαλ. 113, 8).

«Ό Θεός οίκτειρήσαι ημάς και εύλογήσαι ημάς, έπιφάναι το πρόσωπον αυτού εφ' ημάς και έλεήσαι ημάς» (Ψαλ. 66, 1).
«Κύριος έδωκε, Κύριος άφείλετο' εϊη το όνομα του Κυρίου εύλογημένον» (Ίώβ. 1, 21).
«Κύριος Αυτός, το αγαθόν ενώπιον αυτού ποιήσει» (Α'Βασιλ. 3, 18).

«Θέλεις να θεραπεύσης τις πληγές σου; Ό Χριστός είναι ό ιατρός σου.
Σέ πιέζουν οί αμαρτίες σου; Ό Χριστός είναι ή συγχώρησις.
"Έχεις ανάγκη βοηθείας; Αυτός είναι ή δύναμις σου.
Φοβείσαι τον Θάνατον; Αυτός είναι ή ζωή.
Επιθυμείς τον ουρανό; Αυτός είναι ή οδός προς αυτόν.
Θέλεις να βγεις από το σκοτάδι; Αυτός είναι το φως.
Πεινάς; Αυτός είναι ό άρτος της ζωής. Διψάς; Αυτός είναι το ύδωρ της ζωής».
(Άγιος Αμβρόσιος Μεδιολάνων)


Σάββατο 18 Ιανουαρίου 2014

ΠΑΤΗΡ ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΝΑΝΟΣ. "Λέει κάπου ο Δαβίδ σ’ ένα ψαλμό του. ...Κύριε, το δρόμο με μαθαίνεις της ζωής· αμέτρητη χαρά ειν’ η παρουσία σου, απόλαυση αιώνια... "





ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΙΚΟ


Λέει κάπου ο Δαβίδ 
σ’ ένα ψαλμό του.

...Κύριε, το δρόμο με μαθαίνεις 
της ζωής· 
αμέτρητη χαρά ειν’ η παρουσία σου, 
απόλαυση αιώνια... 
…………………………………………………………..
Όλα θα περάσουν 
σε λίγα χρόνια.
Τα μαθήματα θα τελειώσουν 
σ’ αυτή τη γη.
Τα στυλό θα κατέβουν 
στο θρανίο.
Οι κόλλες θα δοθούν.
Οι βαθμοί θα αναρτηθούν.

Και τότε 
θα καταλάβεις ότι 
όλα ήταν μαθήματα προόδου 
και ωρίμανσης. 
Αγιότητας 
και φωτισμού.
Θείας και ανθρώπινης 
γνώσης.

Κανείς δεν σε τιμωρεί, 
κανείς δεν σου θυμώνει.

Ο Θεός σε αγαπά. 
Δεν είναι αντίπαλός σου. 
Δεν ξέρει τι είναι εκδίκηση 
και κακία.
Ό, τι θέλει η ψυχή σου 
στον αγνό πυρήνα της, 
αυτό θέλει κι ο Χριστός 
για σένα. 

Την ευτυχία σου και μόνο.

Δες τη σχέση σου μαζί Του 
ως συμφωνία κι αρμονία
κι όχι ως μάχη επικράτησης, 
ανταγωνισμού 
ή σύγκρουσης.

Μιλάμε για σχέση απόλαυσης, 
χαράς, μεταμόρφωσης 
και ευτυχίας.

Μίλα σαν το Δαβίδ 
κι εσύ.
Και χαμογέλα.
Έχεις τόσους λόγους.


https://www.facebook.com/andreas.konanos?fref=st

Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2014

ΠΕΡΙ ΕΣΧΑΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΙΑΣ ΜΟΝΑΧΗΣ.








Κάποιες κυρίες σήμερα

εμφανώς ανήσυχες και προβληματισμένες

συζητουσαν για τις έσχατες ημέρες

πόσο κοντά είμαστε

και για τον αντίχριστο...

Αυτή η ιστορία

το πόσο κοντά είμαστε

την ακουω από τοτε που θυμάμαι

κάπου στα 20 χρόνια....

Τον Χριστό ακόμα δεν Τον γνώρισα

δεν Τον ενιωσα

δεν Τον έζησα!


Γιατί να ασχολούμαι λοιπόν με τον αντίχρηστο?

Ζήσε το σήμερα

το τώρα!

Μόνο αυτό μας ανήκει!

"Χριστός Ανέστη χαρά μου!"