Κυριάκος Θ. Νικολάου-Πατραγάς Διδάκτωρ Ισλαμικού Δικαίου ... ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.ΑΙΓΥΠΤΟΣ ΣΥΡΙΑ ΛΙΒΥΗ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ ΚΑΙ ΑΡΑΒΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ. ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠ. Κ.Κ. ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΦΟΥΝΤΑΣ. 17-12-2013

ΠΕΡΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΠΙΣΜΟΥ. Π. ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΦΟΥΝΤΑΣ.

ΕΧΟΥΜΕ ΓΙΝΕΙ ΞΕΦΡΑΓΟ ΑΜΠΕΛΙ ΜΕ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ. ΣΕΒ.ΜΗΤΡ.Κ.Κ. ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΦΟΥΝΤΑΣ. 3-12-2013.

ΨΑΛΜΟΣ 103 ΑΝΑΛΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ Π. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ; ΤΟ ΘΥΣΙΑΣΤΗΡΙΟ ΕΙΝΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ. ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΠΙΣΜΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ; ΠΑΤΗΡ ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΦΟΥΝΤΑΣ.

ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ. "Στη Μεταμόρφωση του Κυρίου είδε ό Μωυσής το άρρητον φώς"

Στη Μεταμόρφωση του Κυρίου είδε ό Μωυσής το άρρητον φώς

—        Όταν φτάσει κάποιος σε μέτρα, ζει μέσα του το άκτιστο φώς της Μεταμορφώσεως. Τον Θεό «ουδείς έώρακε πώποτε», αλλά όσοι έφθασαν σε μέτρα είδαν το άκτιστον φώς. Από εδώ αρχίζουμε. Διαβάστε μου τον κανόνα της Μεταμορφώσεως. Πείτε μου και

«Ή ακατανόητη θεία έξυμνησις»:

 την ακροστιχίδα του κανόνα του Κοσμά του μονάχου.

—        «Χριστός ένι σκοπιη σέλας απλετον είδεος ήκε».

—        Ό Θεός όπως θέλει παρουσιάζεται, σαν άνθρωπος, σαν άγγελος, σαν νεφέλη, σαν άτμίδα καπνού. Ή βάτος ή καιομένη ήταν άκτιστη φωτιά και αύτη, όπως και ή φωτιά πού έκαιγε τα ξύλα με την προσευχή του Προφήτη Ηλία. Αυτά είναι άπερινόητα και ακατάληπτα.

Διαβάστε και την ακροστιχίδα του άλλου κανόνα, του Ιωάννου του Δαμάσκηνου.

—        «Μωσής Θεού πρόσωπον εν Θαβώρ είδε».

—        Θυμάστε, πού σας είχα πει ότι στο Θαβώρ είδε το άκτιστον φως ό Μωυσής; Δεν το είδε στο Σινά αλλά στο Θαβώρ. Διαβάστε το τρίτο τροπάριο της πρώτης ωδής του δεύτερου κανόνα και θα το βρείτε αυτό.

—        «Συ επί του όρους του νομικού

και εν Θαβωρίω καθωράθης τω Μωϋση εν γνόφω το πάλαι,

εν φωτί δε νυν άπροσιτω της θεότητος».

—        Το καταλάβατε; «Το πάλαι εν γνόφω, εν φωτί δε νύν άπροσίτω της θεότητος». Εκείνος ό γνόφος του Σινά ήτο τύπος, ενώ στη Μεταμόρφωση του Κυρίου είδε ό Μωυσής το άρρητον φως. Διαβάστε την τρίτη ωδή. Δεν λέει αυτά πού σας λέω;

—        «Ή σκιάζουσα δόξα εν τη σκηνή πρότερον και τω Μωϋση όμιλούσα, τω σω θεράποντι, τύπος γεγένηται της άστραφάσης άρρήτως εν Θαβώρ σου, Δέσποτα, Μεταμορφώσεως».

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΓΙΝΕ ΚΑΤ` ΕΙΚΟΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥ ΑΝΑΛΥΣΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ. ΠΑΤΗΡ ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΦΟΥΝΤΑΣ. ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2013

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΒΕΛΛΑ. ΕΚΛΕΚΤΟΙ ΨΑΛΜΟΙ.

ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΤΟ ΚΑΤ` ΕΙΚΟΝΑ ΘΕΟΥ ΑΛΛΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟ ΕΧΕΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΑ ΜΕΣΑ ΤΟΥ ΤΟ ΚΑΤ` ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑΤΙ... Π. ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΦΟΥΝΤΑΣC

ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΗΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΗΔΟΝΗ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΙΑΚΗ ΗΔΟΝΗ. ΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΠΛΑΣΤΩΝ. Π. ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΦΟΥΝΤΑΣ.

ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ...;;; ΠΑΤΗΡ ΚΩΝ/ΝΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΠΟΥΛΟΣ.

Η ΑΓΝΟΙΑ ΘΕΟΥ ΠΡΟΗΛΘΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΟΛΩΣΗ ΤΟΥ ΝΟΥ. ΜΙΑ ΑΝΑΛΥΣΗ ΒΑΘΥΤΕΡΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ. Π. ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΦΟΥΝΤΑΣ

ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΙΩΝΑΣ ΠΑΤΗΡ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΖΙΟΜΠΟΛΑΣ

The Book of Daniel - Official Trailer

Ζήστε το Βιβλίο του Δανιήλ, όπως ποτέ πριν! Ναβουχοδονόσορ ο, βασιλιάς της Βαβυλώνας, κατέκτησε τον Ιούδα και πήρε τους ανθρώπους του στην αυτοκρατορίας του. Ενώ στη Βαβυλώνα, το προφητικό χάρισμα του Δανιήλ έχει γίνει αντιληπτό από το βασιλιά και μια περιπέτεια πίστης, τυραννίας, θαύματα, και μια σχέση μεταξύ ενός σκλάβου και του βασιλιά γεννιέται!

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΗΝ Π.Δ ΠΑΤΗΡ ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΦΟΥΝΤΑΣ

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ. ΠΑΤΗΡ ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΦΟΥΝΤΑΣ.

ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ Ο ΑΔΑΜ ΒΙΩΝΕΙ ΤΟΝ ΘΕΟ. ΠΑΤΗΡ ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΦΟΥΝΤΑΣ.

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ. ΕΞΟΔΟΣ. Αποκάλυψη του Θείου Ονόματος (3,13-15)

Αποκάλυψη του Θείου Ονόματος (3,13-15)

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ. ΕΞΟΔΟΣ.

Και είπε ό Μωυσής στον Θεό: «Αλλά, αν εγώ πάω στους Ισραηλίτες και πω σ' αυτούς, "Ό Θεός των πατέρων μας με έστειλε σε σας" και εκείνοι με ρωτήσουν, "Ποιό είναι το όνομα Του;" τί θα απαντήσω σ' αυτούς;».

Καί ό Θεός είπε στον Μωυσή: «Εγώ είμαι ό "Ων" (δηλαδή Αυτός πού υπάρχει). Και πρόσθεσε: Αυτό θα πεις στους Ισραηλίτες. 'Ο Ων με έστειλε σε σας».

Και είπε ακόμα ό Θεός στον Μωυσή: «Έτσι θα πεις στους Ισραηλίτες: "Ό Κύριος, ό Θεός των πατέρων σας, ό Θεός του Αβραάμ, τον Ισαάκ και του Ιακώβ με έστειλε σε σας- αυτό θα είναι το όνομα μου για πάντα και αυτός θα είναι ό τίτλος μου σε όλες τις γενεές».

 ΑΝΑΛΥΣΗ

Ό Μωυσής υπακούει στο θείο κέλευσμα να πορευθεί να ελευθερώσει τον Ισραήλ από την δουλεία του Φαραώ (στίχ. 10), άλλ' ερωτά τον Θεό να του πει το όνομα Του γιατί, αν τον ρωτήσουν οι Ισραηλίτες «ποιό είναι το όνομα του Θεού των Πατέρων τους, που τον έστειλε σ' αυτούς», τί θα τούς απαντήσει; (στίχ. 13). Αλλά ό θεός στην πραγματικότητα δεν έχει όνομα.

Γιατί δεν μπορεί κανένα όνομα να εκφράσει τον Θεό γι' αυτό οι άγιοι Πατέρες ονομάζουν τον Θεό «άρρητο» (Ιουστίνος), «ακατονόμαστο» (Γρηγόριος Θεολόγος), «άνονόμαστο» (Τατιανός), «ανέκφραστο» (Ευσέβιος, Ειρηναίος «INENARRABILIS») κ.ά. Και ό άγιος Ιουστίνος πάλι λέει ότι είναι πολύ ανόητο να νομίσει κάποιος ότι μπορεί με ένα όνομα να εκφράσει τον Θεό («Όνομα γάρ τω άρρήτω Θεώ ουδείς έχει ειπείν ει δέ τις τολμήσειεν είναι λέγειν, μέμηνε την άσωτον μανίαν», στην Α ' Απολογία, 11). Αφού ό Θεός είναι ακατάληπτος κατά την ουσία Του, δεν μπορεί να έχει όνομα και γι' αυτό είναι «ανώνυμος» (Διονύσιος Αρεοπαγίτης). Έτσι και ό Θεός απαντάει στον Μωυσή, πού τον ερώτησε για το όνομα Του: «Είμαι Εκείνος πού είμαι» (στίχ. 14 κατά το Εβραϊκό).

Σαν να του έλεγε, μη ρωτάς για το όνομα Μου «είμαι Εκείνος πού είμαι» μην ερευνάς! Αλλά, ενώ δεν μπορούμε να γνωρίσουμε τον Θεό κατά την ουσία Του, μπορούμε όμως να Τον γνωρίσουμε στα έργα Του, στην υπερφυσική θεία αποκάλυψη, στις θειες ενέργειες (λέγοντας «θειες ενέργειες» εννοούμε τον ίδιο τον Θεό στην δραστηριότητα Του και στην αυτοαποκάλυψη Του).

Έτσι ή 'Αγία Γραφή δίνει ονομασίες στον Θεό θετικές και αρνητικές, πού όλες μαζί δίνουν μια επαρκή έννοια περί Αυτού. Με την απάντηση του Θεού στον Μωυσή, πού αναφέραμε προηγουμένως, «Είμαι Εκείνος πού είμαι», και πού είπαμε ότι αποτελεί υπεκφυγή του Θεού να ονομάσει τον Εαυτό Του, μπορούμε τώρα να πούμε, ερμηνεύοντας την διαφορετικά, ότι ό Θεός δίνει πραγματικά ένα όνομα Του στον Μωυσή: «Είμαι Εκείνος πού είμαι», δηλαδή είμαι Αυτός πού υπάρχω. Ενώ οι άλλοι θεοί είναι ψεύτικοι και όχι αληθινοί, ενώ όλα είναι φθαρτά, γιατί σήμερα είναι και αύριο δεν είναι, ό Θεός είναι ό πάντοτε ΕΙΝΑΙ, ό πάντοτε Ύπαρχων, είναι ό μόνος αληθινός. Το «ΕΙΝΑΙ» στα εβραϊκά λέγεται «Γιαχβέ».

Πολύ ωραία απέδωσαν την λέξη οι Εβδομήκοντα (Ο') μεταφραστές της Παλαιάς Διαθήκης, Ο ΩΝ. Ό Θεός λέει: ΕΓΩ ΕΙΜΙ Ο ΩΝ (στίχ. 14), δηλαδή ό Ύπαρχων, ό μόνος πού πραγματικά υπάρχει, ό αληθινός, Ο ΚΥΡΙΟΣ! Με αυτό το όνομα ονομάζουμε τον Χριστό μας («Κύριε ημών Ιησού Χριστέ»), γιατί ό Χριστός είναι Γιαχβέ, είναι Θεός αληθινός. Οι αιρετικοί χιλιαστές επιμένουν να χρησιμοποιούν το όνομα «Γιαχβέ» αμετάφραστο, σαν ό Θεός να θέλει να ονομάζεται με εβραϊκό όνομα!... Και μας ρωτούν συνέχεια, ποιό είναι το όνομα του Θεού, ενώ ό Θεός, όπως είπαμε, στην ουσία δεν έχει όνομα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΕΞΟΔΟΣ  ΜΗΤΡΟΠ. ΙΕΡΕΜΙΑ ΦΟΥΝΤΑ. ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ. ΚΕΙΜΕΝΟ- ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ- ΑΝΑΛΥΣΗ- ΣΧΟΛΙΑ

Φόρτωση εικονιδίου ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΟ ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ. ΠΑΤΗΡ ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΦΟΥΝΤΑΣ.

ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ 25. Επίσης 3 είδη ανθρώπων απεχθάνεται η ψυχή μου, κι η ύπαρξή τους μου είναι ανυπόφορη:τον φτωχό που ξιπάστηκε τον πλούσιο που είναι ψεύτης και το γέροντα το μοιχό που χάνει το μυαλό του. Π.ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΦΟΥΝΤΑΣ

Ο ΓΑΜΟΣ ΚΑΙ Η ΖΗΛΟΤΥΠΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ.

Οικία Αγίων Θεοπατόρων Ιωακείμ Άννας-Ιερουσαλήμ

Αρχιεπίσκοπος Σινά π. Δαμιανός: ''Θα έρθει το τέλος του «Διαίρει και βασίλευε»''

Καταπέλτης για την Αμερική και τον Ομπάμα ο Αρχιεπίσκοπος του Σινά π. Δαμιανός, που σε μία αποκαλυπτική συνέντευξη που έδωσε στο Star Κεντρικής Ελλάδας, ευθαρσώς δήλωσε πως το όλο θέμα για την Συρία είναι μία προπαγάνδα των Αμερικάνων, που θέλουν να επιβάλουν το διαίρει και βασίλευε στον θρησκευτικό κόσμο. Το τέλος, όμως, αυτής της πολιτικής έφτασε, όπως είπε, αφήνοντας αιχμές για το μέλλον της προσωπικής πορείας του Μπαράκ Ομπάμα

Εγκαινιάζεται ο πρώτος Ναός στην Ελλάδα αφιερωμένος στον Προφήτη Μωυσή στην Τραγάνα. Η μετάδοση των εγκαινίων θα γίνει και απο το ράδιο της Πειραικής Εκκλησιάς

ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΡΥΜΑ ΟΡΟΥΣ ΣΙΝΑ

Εγκαινιάζεται ο πρώτος Ναός στην Ελλάδα αφιερωμένος στον Προφήτη Μωυσή

Tην ερχόμενη Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου, ημέρα μνήμης του αγίου προφήτη Μωϋσή, θα τελεστούν τα εγκαίνια του πρώτου στην Ελλάδα ιερού ναού αφιερωμένου στον μεγάλο προφήτη.

Ο μεγαλοπρεπής δίτρουλλος ναός βρίσκεται στο Ευρωσιναϊτικό Κέντρο, που κατασκευάζει το Ίδρυμα Όρους Σινά (ΙΟΣ) στην Τραγάνα Φθιώτιδος.

Τα εγκαίνια θα τελεσθούν από τον Μητροπολίτη Φθιώτιδος κ. Νικόλαο, με τη συμμετοχή του Αρχιεπισκόπου Σινά κ. Δαμιανού, ενώ έχουν προσκληθεί να συμμετάσχουν επίσης οι Μητροπολίτες Καρπενησίου κ. Νικόλαος, Γουινέας κ. Γεώργιος (Πατριαρχείο Αλεξανδρείας), Χαλκίδος κ. Χρυσόστομος, Εδέσσης κ. Ιωήλ, Αιτωλίας κ. Κοσμάς και Αργυροκάστρου κ. Δημήτριος (Εκκλησία Αλβανίας).

Την παραμονή 3/9 θα τελεσθεί ο Μέγας πανηγυρικός Εσπερινός (ώρα 18:30) και το πρωί της 4ης/9 θα γίνουν ο Όρθρος, η τελετή των Εγκαινίων και η πανηγυρική πολυαρχιερατική θεία Λειτουργία (07:00-12:00). Θα επακολουθήσει ξενάγηση και επίσημο γεύμα.

Ο Ναός που θα εγκαινιασθεί στην Φθιώτιδα

Το Ίδρυμα Όρους Σινά (ΙΟΣ)

Η παλαίφατη Ιερά Μονή Θεοβαδίστου Όρους Σινά -Αγίας Αικατερίνης (ίδρυση 6ος αι.), που ευρίσκεται στο Νότιο τμήμα της Σιναιτικής χερσονήσου (Αίγυπτος), γνωστή και ως «συμπυκνωμένο Βυζάντιο» λόγω του αριθμού, της παλαιότητος και της σημασίας των κειμηλίων της (κατέχει την μεγαλύτερη και αρχαιότερη συλλογή εικόνων και την μεγαλύτερη μοναστηριακή βιβλιοθήκη), έχει συστήσει επί ευρωπαικού εδάφους, με έδρα την Αθήνα το Ίδρυμα Όρους Σινά (ΙΟΣ), κοινωφελή Οργανισμό πνευματικού, ανθρωπιστικού και επιστημονικού χαρακτήρα (ΦΕΚ 752/Β 1986).

Στις δραστηριότητες του ΙΟΣ εντάσσεται μεταξύ άλλων η ψηφιοποίηση των Σιναιτικών κειμηλίων (εικόνων, χειρογράφων, έργων μικροτεχνίας, αρχειακού υλικού κλπ) και η διευκόλυνση της διεθνούς επιστημονικής κοινότητος ως προς την μελέτη της Σιναιτικής πνευματικής και πολιτιστικής παραδόσεως.

Στο πλαίσιο αυτό, το ΙΟΣ κατασκευάζει, όπως προαναφέρθηκε, στην Τραγάνα Φθιώτιδος ένα πολυδύναμο συγκρότημα, το Ευρωσιναιτικό Κέντρο, ως βάση των δραστηριοτήτων του. Το Κέντρο στην πλήρη του μορφή θα περιλαμβάνει ποικίλα κτήρια (Βιβλιοθήκη, Μουσείο, Εκπαιδευτική Εστία κ.α.), καθώς και κέντρο περιθάλψεως υπερηλίκων αλλά και χρονίως πασχόντων.

Κατά τους δύσκολους αυτούς καιρούς που διέρχεται η Μέση Ανατολή και η Χώρα του Νείλου με επιτακτικό το αίτημα της καλώς νοουμένης δημοκρατίας, η Μονή Σινά με την εκδήλωση των Εγκαινίων, μεταξύ άλλων, υπενθυμίζει την δική της εμπειρία διαλόγου και ειρηνικής συνυπάρξεως λαών και διαφορετικών θρησκευτικών κοινοτήτων, καθώς συμβιώνει αρμονικά ανά τους αιώνες με τους περιοίκους μουσουλμάνους Βεδουίνους.

Στη δύσκολη δε καμπή που ευρίσκεται η Ελλάς, με ένα αναπτυξιακό έργο μεγάλου βεληνεκούς, όπως το Ευρωσιναϊτικό Κέντρο, επιθυμεί να υπογραμμίσει την ανάγκη για αισιόδοξη αντιμετώπιση και για αγώνα, με την πεποίθηση ότι τα πνευματικά, πολιτιστικά και ανθρωπιστικά έργα δεν είναι διακοσμητικό στοιχείο και πολυτέλεια, αλλά αποτελούν αναγκαιότητα και προτεραιότητα.

*Με πληροφορίες από το ίδρυμα Όρους Σινά

**Όσοι επιθυμούν να παρακολουθήσουν την τελετή των εγκαινίων μπορούν να επικοινωνήσουν με τους διοργανωτές στα τηλέφωνα: 210-6454923, 210-6422839

http://dogma.gr/default.php?pname=Article&art_id=3523&catid=6

Παρακλητικός Κανόνας εν τοι Πανέροις Προσκυνήμασι των Αγίων και Θεοβάδιστων τόπων

Παρακλητικός Κανόνας εν τοι Πανέροις Προσκυνήμασι των Αγίων και Θεοβάδιστων τόπων

Εὐλογήσαντος τοῦ Ἱερέως, τὸ Κύριε εἰσάκουσον, μεθ᾿ ὅ τὸ Θεός Κύριος, ὡς συνήθως, καὶ τὸ ἑξῆς: Ἦχος δ´. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Ὁ ἀπ᾿ ἀρχῆς Θεὸς ὑπάρχων ὁ νόμους, τῷ Μωϋσῇ διδοὺς ἐν ὄρει Σιναίου, ἐν χρόνῳ ἐπεσκέψατο ἐξ ὕψους ἡμᾶς, καὶ παθὼν ὡς ἄνθρωπος ἑκουσίως ἀνέστη, συνεγείρας ἅπαντας τοὺς βροτοὺς καὶ τὴν ἄνω, χαρίσας τούτοις Ἱερουσαλήμ, σῴζει θανάτου ὡς μόνος φιλάνθρωπος.

Δόξα. Τὸ αὐτό. Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Ἥν προετύπου ἡ βλαστήσασα ῥάβδος, τοῦ Ἀαρὼν καὶ βάτος ἡ φλεγομένη, ἁγνὴν Παρθένον ᾄσωμεν πιστοὶ ἐκτενῶς, ὅτι καθηγίασε τὸ ἀνθρώπινον γένος, ἐν γαστρὶ βαστάσασα τὸν Θεοῦ Θεὸν Λόγον, καὶ ἱκετεύει τοῦτον ἐκ δεινῶν, τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὴν πάντας ῥύσασθαι.

Εἶτα ὁ Ν´ Ψαλμὸς καὶ ὁ Κανών, οὗ ἡ ἀκροστιχίς: «ΧΡΙΣΤΕ ΣΩΤΗΡ ΕΛΕΗΣΟΝ ΗΜΑΣ, ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ»

ᾨδὴ α´. Ἦχος πλ. α´. Ὑγρὰν διοδεύσας.

Δόξα σοι ὁ Θεὸς ἡμῶν δόξα σοι.

Χαρίτωσον Δέσποτα κραταιέ, τὸν νοῦν μου καὶ δός μοι, παῤῥησίαν τοῦ ἀνυμνεῖν, εὐσχήμως εὐήχως καὶ ἀσμένως, τὴν σὴν παγκόσμιον δόξαν Φιλάνθρωπε.

Δόξα σοι ὁ Θεὸς ἡμῶν δόξα σοι.

Ῥυσίπονος ὤφθη Χριστὲ Σωτήρ, ὁ θεῖός σου Τάφος, ὁ ζωήῥῥυτος καὶ σεπτός, παρ’ ᾧ πολύστηνος προσπίπτων, παντοίων νόσων λαμβάνω τὴν ἴασιν.

Δοξα..

Ἰσχύς μου καὶ δύναμις πανσθενής, ὑπάρχει ὁ θεῖος, καὶ πανίερος Γολγοθᾶς, ἐν ᾧ ἐν Σταυρῷ Χριστὲ ἐτάθης, ἵνα ζωήν μοι δωρήσῃς αἰώνιον.

Θεοτοκίον.

Σωτήριον μήνυμα Μαριάμ, ὁ ἄρχων Κυρίου, ἐν τῷ φρέατι Ναζαρέτ, ἀνήγγειλέ σοι Θεοκυῆτορ, καὶ χαρμονῆς ἡμᾶς πάντας ἐνέπλησεν.

Ωδὴ γ´. Οὐρανίας ἀψῖδος.

Δόξα σοι ὁ Θεὸς ἡμῶν δόξα σοι.

Ταπεινὲ ἐγεννήθης, Παμβασιλεῦ οἶαπερ, πένης ἐν σπηλαίῳ καὶ κόσμον, πάντα ἐπλούτισας, σαῖς θεϊκαῖς δωρεαῖς, ἅς ἐξαιτοῦμαι ὁ τάλας, καὶ ἐμοὶ ἐπόμβρισον, τῷ ἀνυμνοῦντί σε.

Δόξα σοι ὁ Θεὸς ἡμῶν δόξα σοι.

Ἐν ἡμέραις Ἡρῴδου, τὴν χοϊκὴν εἴληφας, σάρκα Ἀναλλοίωτε Λόγε, σφαγὴν δὲ ἔφυγες, τὴν τῶν Νηπίων Χριστέ, δι’ ἣν ἠσχύνθη ὁ ὄφις, καὶ ἡμεῖς ἐσώθημεν, τῇ διασώσει σου.

Σπιθαμῇ ὁ μετρήσας, τὸν οὐρανὸν ἔφθασας, ἐν τοῖς ῥείθροις τοῦ Ἰορδάνου, καὶ Κάραν ἔκκλινας, τῇ τοῦ Προδρόμου χειρί, ἵνα κἀμοῦ ἁμαρτίαν, ἀποπλύνης Κύριε, καὶ ῥύπου ῥύσῃ με.

Θεοτοκίον.

Ὡραιότης μητέρων, παρθενικὸν καύχημα, τράπεζα ἁγία τὸν Ἄρτον, ζωῆς ἡ φέρουσα, εὐλογημένη γαστήρ, ἡ τὸν Σωτῆρα τοῦ κόσμου, συλλαβοῦσα πρέσβευε, ὑπὲρ τῶν δούλων σου.

Διάσωσον, τοὺς προσιόντας τοῖς τόποις τοῖς πανιέροις, ἐν οἶς Σῶτερ, τὸ χοϊκὸν σαρκίον γευσάμενος, ἐδώρησας κόσμῳ ἀθανασίαν.

Ἐπίβλεψον ἐν εὐμενείᾳ, πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπὴν τοῦ σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.

Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα. Ἦχος β΄. Πρεσβεία θερμή.

Υἱὲ τοῦ Θεοῦ Θεέ τε καὶ Κύριε, ζωῆς χορηγὲ τοῦ κόσμου παραμύθιον, εὐλαβῶς κραυγάζομεν· ἀσινεῖς σοὺς δούλους συντήρησον, τοὺς προοκυνοῦντας πίστει ἀκλινεῖ, τοὺς Τόπους ἐν οἶς Χριστὲ ἐβίωσας.

Ωδὴ δ´. Εἰσακήκοα Κύριε.

Δόξα σοι ὁ Θεὸς ἡμῶν δόξα σοι.

Τεσσαράκοντα Κύριε, ἐν ἐρήμῳ νῆστις ἡμέρας ἔμεινας, πειραζόμενος ὡς ἄνθρωπος, ὑπὸ τοῦ δολίου πολεμήτορος.

Δόξα σοι ὁ Θεὸς ἡμῶν δόξα σοι.

Ἡλιόμορφε Κύριε, σαγηνεῦσαι πάντας ἡμᾶς τὸν λόγον σου, καταξίωσον ὡς ἔθελξας, ἁλιεῖς Τιβεριάδος Πάνσοφε.

Ῥῆμα σὸν μόνον Κύριε, παραλυτικὸν ἐγερεῖν ἐξήρκεσεν, ἵνα δείξῃ τὴν σὴν δύναμιν, πρὸς ἣν καταφεύγω καὶ ὁ δύστηνος.

Θεοτοκίον.

Εὐφροσύνης ἀκήρατε, Παναγία Μῆτερ σοὺς δούλους ἔμπλησον, ὡς τὴν ἄληκτον βαστάσασα, εὐφροσύνην ἐν χερσὶ τὸν Κύριον.

Ωδὴ ε´. Φώτισον ἡμᾶς.

Δόξα σοι ὁ Θεὸς ἡμῶν δόξα σοι.

Λάμπρυνον ἡμᾶς, τῷ φωτὶ τῆς σῆς Θεότητος, ὁ ἐν Θαβὼρ τῷ ὄρει καταυγασθείς, φωτὶ ἀΰλῳ, καὶ λάμψας ὑπὲρ τὸν ἥλιον.

Δόξα σοι ὁ Θεὸς ἡμῶν δόξα σοι.

Ἔνδυσον ἡμᾶς, τῷ χιτῶνι σῆς χρηστότητος, ὁ ἐκζητῶν καὶ σῴζων ἐκ κολασμοῦ, ὡς τὸν Ζακχαῖον, Οἰκτῖρμον Χριστὲ φιλεύσπλαγχνε.

Ἡ χαρὰ ἡμῶν, ἡ τὸ ὕδωρ μετατρέψασα, εἰς οἶνον πανευφρόσυνον ἐν Κανᾷ, μετάτρεψόν μου, τὰς θλίψεις εἰς ἀγαλλίασιν.

Θεοτοκίον.

Σὲ τῂν ἀγαθήν, καὶ ἀνύστακτον βοήθειαν, ἐκδυσωπῶ μεσίτευσον σῷ Υἱῷ, δοῦναί μοι βίον, ἀνέφελον Παμμακάριστε.

Ωδὴ στ´. Τὴν δέησιν ἐκχεῶ.

Δόξα σοι ὁ Θεὸς ἡμῶν δόξα σοι.

Ο τρίστηνος, ἐκ βαθέων δέομαι· δὸς κἀμοὶ τὸ τῆς ζωῆς Σῶτερ ὕδωρ, τοῦ μὴ διψῆσαι εἰς πάντας αἰῶνας, ὡς εἶπας τῇ γυναικὶ Σαμαρείτιδι, παρὰ τὸ φρέαρ Ἰακώβ, Ζωοδότα φιλάνθρωπε Κύριε.

Δόξα σοι ὁ Θεὸς ἡμῶν δόξα σοι.

Νοσοῦντά με, ἀνιάτως πρόσδεξαι, ἐν ἀγκάλαις σου καὶ ἴασιν δός μοι, ὁ ἐν χερσὶ τοῦ δικαίου πρεσβύτου, τοῦ Συμεὼν βασταχθεὶς μόνε Κύριε, τοῦ πολιοῦ καὶ ταπεινοῦ, τοῦ ποθοῦντος ἰδεῖν σὴν θεότητα.

Ἠλίβατον, συμφορὰν διώξατε, ἀφ᾿ ἡμῶν τῶν εὐλαβῶς προστρεχόντων, ταῖς ὑμετέραις πρεσβείαις Ἠλία, καὶ Ἐλισσαῖε προφῆται θεόφρονες, τῶν παρανόμων ἐλεγκταί, καὶ στεῥῥοὶ ἀληθείας ὑπέρμαχοι.

Θεοτοκίον.

Μητρόθεε, ἀδυνάτων δύναμις, καὶ ἰσχὺς τῶν ῥαθυμούντων ὑπάρχεις, τῶν ἐν δειναῖς συμφοραῖς ταχυτάτη, παραμυθία ἐλπὶς καὶ ἀντίληψις, ἀναβοῶμεν οἱ πιστοί, οἱ προστρέχοντες σκέπῃ τῇ θείᾳ σου.

Αἴτησις καὶ τὸ Κοντάκιον. Ἦχος β´. Προστασία τῶν Χριστιανῶν.

Τῆς ἐρήμου πατέρες σοφοὶ ἐγκρατέστατοι, καὶ συστοιχία τῶν προφητῶν θεοσύλλεκτε, σὺν μαρτύρων τῇ ἐκλεκτῇ συστάδι ἐκτενῶς, μεσιτεύσατε τῷ Λυτρωτῇ, τῷ σαρκωθέντι δι᾿ ἡμᾶς, καὶ τὸ αἶμα ἐκχύσαντι, ἵνα ἐκ τοῦ βορβόρου, τῶν ἔργων ἀποκαθάρῃ, καὶ ἐκ βυθοῦ ἁμαρτιῶν, ἀναγάγῃ ἡμᾶς ἅπαντας.

Προκείμενον: Ἐσημειώθη ἐφ᾿ ἡμᾶς τὸ φῶς τοῦ προσώπου σου, Κύριε.

Στ.: Τί ἀνταποδώσωμεν τῷ Κυρίῳ περὶ πάντων ὧν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν.

Εὐαγγέλιον κατὰ Λουκᾶν (Κεφ. θ΄ 51-57, ι΄ 22-24)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἐγένετο ἐν τῷ συμπληροῦσθαι τὰς ἡμέρας τῆς ἀναλήψεως αὐτοῦ, καὶ αὐτὸς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἐστήριξε τοῦ πορεύεσθαι εἰς Ἱερουσαλήμ, καὶ άπέστειλεν ἀγγέλους πρὸ προσώπου αὐτοῦ. Καὶ πορευθέντες εἰσῆλθον εἰς κώμην Σαμαρειτῶν, ὥστε ἑτοιμάσαι αὐτῷ· καὶ οὐκ ἐδέξαντο αὐτόν, ὅτι τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἦν πορευόμενον εἰς Ἱερουσαλήμ. Ἰδόντες δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης, εἶπον· Κύριε, θέλεις εἴπωμεν πῦρ καταβῆναι ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἀναλῶσαι αὐτούς, ὡς καὶ Ἠλίας ἐποίησε; Στραφεὶς δέ, ἐπετίμησεν αὐτοῖς, καὶ εἶπεν· οὐκ οἴδατε οἵου πνεύματός ἐστε ὑμεῖς· ὁ γὰρ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε ψυχὰς ἀνθρώπων ἀπολέσαι, ἀλλὰ σῶσαι. Καὶ ἐπορεύθησαν εἰς ἑτέραν κώμην. Ἐγένετο δὲ πορευομένων αὐτῶν ἐν τῇ ὁδῷ ἔλεγε τοῖς ἀκολουθοῦσιν αὐτῷ· Πάντα μοι παρεδόθη ὑπὸ τοῦ Πατρός μου καὶ οὐδεὶς γινώσκει τίς ἐστιν ὁ Υἱός, εἰ μὴ ὁ Πατήρ, καὶ τίς ἐστιν ὁ Πατήρ, εἰ μὴ ὁ Υἱός, καὶ ὧ ἐὰν βούληται ὁ Υἱὸς ἀποκαλύψαι. Καὶ στραφεῖς πρὸς τοὺς Μαθητάς, κατ᾽ ἰδίαν εἶπε· Μακάριοι οἱ ὀφθαλμοί, οἱ βλέποντες ἃ βλέπετε· λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι πολλοὶ προφῆται καὶ βασιλεῖς ἠθέλησαν ἰδεῖν ἃ ὑμεῖς βλέπετε, καὶ οὐκ εἶδον, καὶ ἀκοῦσαι ἃ ἀκούετε, καὶ οὐκ ἤκουσαν. Καὶ διεπορεύετο κατὰ πόλεις καὶ κώμας διδάσκων, καὶ πορείαν ποιούμενος εἰς Ἱερουσαλήμ.

Δόξα: Πάτερ, Λόγε, Πνεῦμα, Τριὰς ἡ ἐν Μονάδι ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Καὶ νῦν: Ταῖς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Προσόμοιον. Ἦχος πλ. β´. Ὅλην ἀποθέμενοι. Στίχος:

Ἐλεῆμον, ἐλέησόν με, ὁ Θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.

Δεῦτε ἀνυμνήσωμεν, ἐν καθαρῷ συνειδότι, τὸν δι᾿ ἀγαθότητα, ἄφατον γευσάμενον σάρκα βρότειον, ἐμπαιγμοὺς μάστιγας, ἄκραν ταπείνωσιν, καὶ σταυροῦ πεῖραν ἐπώδυνον, μόνον φιλάνθρωπον, τὸν ἐξαναστάντα τριήμερον. Κύριε Θεέ μου, πιστῶν τῶν προσιόντων εὐσεβῶς, τοῖς σοῖς σεπτοῖς προσκυνήμασι, τὴν ζωὴν εἰρήνευσον.

Ωδὴ ζ´. Οἱ ἐκ τῆς Ιουδαίας.

Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ πρεσβεύσατε ὑπὲρ ἡμῶν.

Ἅλας ἐν τῇ ἐρήμῳ, Χοζεβῖται πατέρες θεῖοι ἐβλήθητε, ἐκ τοῦ Θεοῦ διόπερ, τὸν νοῦν ἡμῶν κρατίστοις, δυσωποῦμεν παλαίσμασι, ἀρτύσατε ἀσκηταί, ὑμῶν ταῖς ἱκεσίαις.

Ἁγίαι τοῦ Θεοῦ πρεσβεύσατε ὑπὲρ ἡμῶν.

Συντηρεῖται ἀσπίλους, Μυροφόροι ταῖς θείαις ὑμῶν ἐντεύξεσι, Μαρία τε καὶ Μάρθα, τῆς Βηθανίας ῥόδα, τοὺς ὑμᾶς ἀναμέλποντας, καὶ τὸν Νυμφίον Χριστόν, ἀπαύστως ἀνυμνοῦντας.

Δόξα.

Χριστοτρόπως βιῶσαι, καὶ ἐγείρασθαι πάντας ἐκ παραπτώσεων, ἀξίωσον τοὺς πίστει, σὴν ἔγερσιν ἐκ τάφου, τετραήμερε Λάζαρε, τῇ τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ, κελεύσει μελῳδοῦντας.

Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Αἱ μερόπων χορεῖαι, ἐν εὐήχοις ὀργάνοις Μῆτερ πανύμνητε, τὸ μνῆμά σου κυκλοῦσι, καὶ τοῦτο προσκυνοῦντες, ἐκζητοῦσι τὴν χάριν σου, τὴν ἐν τῇ Γεθσημανῇ, ἐκρέουσαν ἀφθόνως.

Ωδὴ η´. Τὸν Βασιλέα.

Ἅγιε τοῦ Θεοῦ πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.

Ῥείθροις σοφίας, τῆς σῆς σεπτὲ Ἰωάννη, τὴν καρδίαν μου κατάρδευσον τοῦ ᾄδειν, χρυσοῥῥόα κρήνη, Δαμασκηνὲ τὸν Κτίστην.

Ἅγιε τοῦ Θεοῦ πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.

Ἀδύτου φέγγους, τῇ φωταυγείᾳ φωσφόρε, ἐλλαμπόμενος τοὺς στένοντας ἐν σκότει, λύτρωσαι ὁσίων, ἀκρότης πάτερ Σάββα.

Δόξα.

Λιμὴν γενοῦ μοι, τῷ ἐν σκιᾷ τοῦ θανάτου, κατοικοῦντι καὶ αἰτοῦντι σὴν πρεσβείαν, Ἰορδάνου κλέος, Γεράσιμε θεόφρον.

Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Αυλὸς γλυκαίνων τὴν ἀκοήν Θεοτόκε, καὶ διάνοιαν ὁμοῦ Μῆτερ ὑπάρχεις, τῶν σὲ ἀνυμνούντων, ὦ κεχαριτωμένη.

Ωδὴ θ´. Ἐξέστη ἐπὶ τούτῳ.

Ἁγία τοῦ Θεοῦ πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.

Μαστίγων ψυχοφθόρων καὶ χαλεπῶν, ἀπειράστους συντήρει πανεύφημε, τοὺς εὐλαβῶς προσκυνοῦντας τάχυ τὴν ἱεράν, τῶν σῶν λειψάνων λάρνακα, καὶ τὸ σὸν μαρτύριον ἐκτενῶς, ὦ νύμφη τοῦ Δεσπότου, γεραίροντας ἐν ὕμνοις, Αἰκατερίνα πολυδόξαστε.

Δόξα σοι ὁ Θεὸς ἡμῶν δόξα σοι.

Πρὸς ὄρος θεοβάδιστον ἀδελφοί, πορευθῶμεν καὶ πόθῳ βοήσωμεν· ὦ Ιησοῦ ἀπειράστους τήρει νόσων ἡμᾶς, τοὺς πιστῶς ἀναβαίνοντας, πρὸς τὴν πανακήρατον Κορυφήν, ἐν ᾗ Μωσῆς τὸ πάλαι, τοῦ νόμου τὰ πυξία, τὰ θεοχάρακτα παρέλαβεν.

Ἅγιε τοῦ Θεοῦ πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.

Οδὸν ἀκολουθῶν τὴν ἀσκητικήν, ἐν ἐρήμῳ Σιναίου κατῴκῃσας, καὶ προσευχαῖς ἀγρυπνίαις πόνοις παντοδαποῖς, τῶν ἀρετῶν τὴν κλίμακα, συγγραφεῦ θεόπνευστε καὶ σεπτέ, ἀνῆλθες Ἰωάννη· διὸ τῷ Παντεπόπτῃ, ὑπὲρ ἡμῶν νῦν καθικέτευε.

Δόξα.

Ὑπέρλαμπρος ἐν μέσῳ ἀνύδρου γῆς, τῆς ἐρήμου φωτίζουσα πέρατα, ἡ ἐν Σινᾷ τῆς τοῦ Κτίστου νύμφης πέλει Μονή, ἐν ᾗ ἑστῶτες λέγομεν· Ω Αἰκατερίνα πανευκλεής, μὴ παύσης δυσωποῦσα, ὑπὲρ τῶν ἀνυμνοῦντων, τὸν Ζωοδότην καὶ Νυμφίον σου.

Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Συνέτισον Παρθένε γένος βροτῶν, βλασφημούντων ἀκόπως τὸν Τόκον Σου, καὶ ἀκοὴν ῥυπαινόντων πάντων τῶν εὐσεβῶν, τῶν ἐκ ψυχῆς ὑμνούντων σε, ἄφθορε ἐν χρόνῳ ἣν Μωϋσῆς, ὡς Βάτον φλεγομένην, κατεῖδεν ἐν Σιναίῳ, προτυπουμένην σε Πανύμνητε.

Τὸ Ἄξιόν ἐστιν... καὶ τὰ παρόντα Μεγαλυνάρια.

(ΕΝ ΤΗ ΔΡΥΙ ΤΗ ΜΑΜΒΡΗ)

Ὤφθης τρισυπόστατε Βασιλεῦ, Ἀβραὰμ τῷ πάλαι, κατοικοῦντι ἐν τῇ Μαμβρῇ, τῇ δρυΐ ὃς χαίρων, ξενίαν ἀκροτάτην, παρέσχε σοι Θεέ μου, Φῶς τριλαμπέστατον.

(ΕΝ ΤΗ ΒΗΘΛΕΕΜ)

Τῷ δι᾿ ἀγαθότητα ἐξ ἁγνῆς, ἀπειράνδρου Κόρης, ἐν σπηλαίῳ τῆς Βηθλεέμ, γεννηθέντι δεῦτε, ὁμοῦ σὺν τοῖς ἀγγέλοις, τὸ «δόξα ἐν ὑψίστοις», ἀναβοήσωμεν.

Ἤλθον προσκυνῆσαί σε ταπεινέ, Βασιλεῦ ἐν φάτνῃ, οἱ Ποιμένες τῆς Βηθλεέμ, καθοδηγηθέντες, ὑπὸ χορῶν ἀγγέλων, ἀπαύστως ἀνυμνούντων, τὴν σὴν ἐνσάρκωσιν.

Μάγοι ἐκ Περσίδος ἐκ τῶν γραφῶν, γνόντες σε προσῆλθον, προσκυνῆσαι μόνε Σοφέ, σὲ τὸν ἐν ἀγκάλαις, Παρθένου βασταχθέντα, Θεὸν ἐνσαρκωθέντα, κτίσεως Κύριον.

Βασιλεῦ οὐράνιε ἐπὶ γῆς, σαρκωθεὶς ὡς βρέφος, ἐκ Παρθένου ἐν Βηθλεέμ, ἔσυρας τὴν μῆνιν, τοῦ ἄφρονος Ἡρῴδου, ὅστις καὶ τὸ Νηπίων, πλῆθος κατέσφαξεν.

(ΕΝ ΤΩ ΙΟΡΔΑΝΗ ΠΟΤΑΜΩ)

Ἐν τῷ Ἰορδάνῃ τῷ ποταμῷ, τῇ χειρὶ Προδρόμου, ἐβαπτίσθης Χριστὲ Σωτήρ, ἵνα ἀποπλύνῃς, ἀνομημάτων πλῆθος, ἡμῶν τῶν εἰς αἰῶνα, δοξολογούντων σε.

(ΕΝ ΤΩ ΣΑΡΑΝΤΑΡΙΩ ΟΡΕΙ)

Πρὶν διακονῆσαι τὸν σὸν λαόν, ἔμεινας ἡμέρας, τεσσαράκοντα Ιησοῦ, ἐν ἐρήμῳ νῆστις, τοῦ μισοκάλου φεύγων, τοὺς πειρασμοὺς δυνάμει, τοῦ θείου λόγου σου.

(ΕΝ ΤΗ ΤΙΒΕΡΙΑΔΙ)

Ἁλιεῖς ἀσόφους Χριστὲ Σωτήρ, τῆς Τιβεριάδος, ἐξελέξω ὡς μαθητάς, ἵνα διὰ τούτων, τοὺς ἰσχυροὺς τροπώσῃς, καὶ σαγηνεύσῃς πάντας, τοῖς κείνων ῥήμασι.

(ΕΝ ΤΗ ΚΑΝΑ)

Θείᾳ ὑποδείξει τῆς σῆς μητρός, ἐν τῷ γενομένῳ, γάμῳ Σῶτερ τῷ ἐν Κανᾷ, ἤρχισας δεόντως, θαυματουργεῖν καὶ οἴνου, τὰς ὕδατος ὑδρίας, τάχος ἐνέπλησας.

(ΕΝ ΤΗ ΚΑΠΕΡΝΑΟΥΜ)

Ὥσπερ τὸν παράλυτον Λυτρωτά, ἤγειρας τὸ πάλαι, ἐν τῇ κώμῃ Καπερναούμ, οὕτως ἔγειρόν με, ἐκ πτώσεων θανάτου, καὶ ὡς ἐκείνου ἄφες, τὰς ἁμαρτίας μου.

Τοῦ ἑκατοντάρχου Χριστὲ ἰδων, πίστιν τὴν μεγάλην, εὐθὺς ἴασας τὸν υἱόν, διὰ λόγου μόνον, καὶ ἤγειρας ἐκ κλίνης, ὀδύνης τε καὶ πόνου, ὅπου κατέκειτο.

(ΕΝ ΤΗ ΙΕΡΙΧΩ)

Διαβαίνων πόλιν Ἱεριχοῦς, ἦλθον τοῦ ζητῆσαι, Λυτρωτὰ «τὸ ἀπολωλός», ἔφησθα ὡς εἶδες, ἐν τῇ συκομορέᾳ, Ζακχαῖον τὸν τελώνην, ὃν καὶ διέσωσας.

Ἴασας τὸ ὕδωρ Ἱεριχοῦς, ἔνδοξε προφῆτα, Ἐλισσαῖε θαυματουργέ, καὶ υἱοὺς τῆς χήρας, τῇ σῇ πολυευσπλάγχνῳ, βουλήσει ἐκ δουλείας, τάχος διέσωσας.

(ΕΝ ΤΩ ΦΡΕΑΤΙ ΙΑΚΩΒ)

Δός μοι Ζωοδότα ὕδωρ ζωῆς, τὸ ἐκ σοῦ πηγάζον, καὶ ἀρδεῦον πάντα πιστόν, ὡς παρὰ τὸ φρέαρ, τοῦ ᾽Ἰακὼβ προεῖπας, ἐν τῇ Συχὲμ Χριστέ μου, τῇ Σαμαρείτιδι.

(ΕΝ ΤΩ ΘΑΒΩΡΙΩ)

Ἐν τῷ Θαβωρίῳ αἴγλην τὴν σήν, Ιησοῦ Χριστέ μου, τοῖς προκρίτοις τῶν μαθητῶν, ἔδειξας ἀστράπτων, ὡς ἥλιος πυρφόρος, καὶ τὴν βροτῶν αὐγάζων, φύσιν Ὑπέρφωτε.

(ΕΝ ΤΗ ΒΗΘΑΝΙΑ)

Ἐκ τῆς Βηθανίας ἡ ἀδελφή, τοῦ Λαζάρου Σῶτερ, ὑπαντήσασα σοὶ ταχύ, ἤκουσεν τὸ ῥῆμα, ὅ ἔφησθα ἐλπίδος, «ἐγὼ εἰμὶ ζωή τε, καὶ ἡ ἀνάστασις».

Ὄντα τετραήμερον ᾽Ιησοῦ, ᾔγειρας ἐκ τάφου, θαῦμα ξένον τε καὶ φρικτόν, Λάζαρον τὸν θεῖον, τὸν ἀδελφόν Μαρίας, καὶ Μάρθας ὃν ἠγάπας, ὡς φίλον γνήσιον.

(ΕΝ ΤΩ ΠΡΑΙΤΩΡΙΩ)

Φυλακήν τε χλεύην καὶ ἐμπτυσμούς, ἐν τῷ Πραιτωρίῳ, καθυπέμεινας Ἰησοῦ, ὑπὸ παρανόμων, κραζόντων σταυρωθήτω, ὡς ἄνομος καὶ πλάνος, ὦ μόνε δίκαιε.

(ΕΝ ΤΗ ΟΔΩ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ)

Τὸν Σταυρὸν ἀράμενος Λυτρωτά, καὶ ὑπὸ τοῦ ὄχλου, ἐμπαιζόμενος τὴν ὁδόν, τοῦ σοῦ μαρτυρίου, ἀνῆλθες πλήρης ὄμβρων, αἱμάτων καὶ ἱδρῶτος, πάντιμε Κύριε.

(ΕΝ ΤΩ ΓΟΛΓΟΘΑ)

Ξύλῳ προσηλώθης τῷ τοῦ Σταυροῦ, Λόγε τοῦ Ὑψίστου, ἐν τῷ βράχῳ τοῦ Γολγοθᾶ, ἵνα προσηλώσῃς, ἐν δέλτῳ σωτηρίας, κἀμὲ τὸν προσκυνοῦντα, τὸ θεῖον πάθος σου.

(ΕΝ ΤΗ ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΕΙ)

Σὺν τῷ Νικοδήμῳ ὁ Ιωσήφ, φέρων τὴν σινδόνην, μετὰ μύρων σῶμα τὸ σόν, Λυτρωτᾶ καθῆλεν, ἐκ τοῦ Σταυροῦ καὶ τοῦτο, ἀλόῃ τε καὶ σμύρνῃ, ἐνεταφίασεν.

(ΕΝ ΤΩ ΠΑΝΑΓΙΩ ΤΑΦΩ)

Ὄλβιον ἀνέδειξας Λυτρωτά, τὸν σὸν θεῖον Τάφον, τὸν ζωήῤῥυτον καὶ σεπτόν, ἐν ᾦ ἡ ἁπάντων, Ζωὴ σαρκὶ ἐτέθης, ζωὴν βροτοῖς δωρῆσαι, τὴν αἰωνίζουσαν.

(ΕΝ ΤΩ «ΜΗ ΜΟΥ ΑΠΤΟΥ»)

Οἰομένη Λόγε σε κηπουρόν, ἔνδον τοῦ Μνημεῖου, ἡ Μαρία Μαγδαληνή, πόθῳ ἐπερώτα, σε ποῦ τὸ ζωηφόρον, τοῦ Λυτρωτοῦ μου σῶμα, κύριε τέθεικας.

Πλὴν στραφεῖσα εἶδέ σε Ἰησοῦ, τάφου Ἀναστάντα, καὶ ποθήσασα σοὺς σεπτούς, καὶ ἀχράντους πόδας, φιλῆσαι «Μὴ μοῦ ἅπτου», λεγούσης τῆς φωνῆς σου, πάραυτα ἤκουσεν.

(ΕΝ ΤΗ ΑΝΑΛΗΨΕΙ)

Εἰς τὸ ὄρος φθάσας τῶν Ἐλαιῶν, σὺν τοῖς μαθηταῖς Σου, ἀνελήφθης εἰς οὐρανούς, προμηνύσας πᾶσι, τὴν Πνεύματος Ἁγίου, ταχέως εἰς τὸν κόσμον, Κύριε, ἔλευσιν.

(ΕΝ ΤΗ Ι. ΜΟΝΗ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ)

Δένδρου προϋπῆρχες ποτὲ κορμός, ὦ Σταυρὲ Κυρίου, τρισυνθέτου καὶ θαλεροῦ, ὑπὸ Λὼτ φυέντος, ἐν Ἱεροσολύμοις, καὶ τὴν ἀθανασίαν, κόσμῳ καρπώσαντος.

(ΕΝ ΤΗ ΕΥΡΕΣΕΙ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ)

Ξῦλον κεκρυμμένον τὸ τοῦ Σταυροῦ, ὅ Ἐσταυρωμένε, οἱ παράνομοι ὑπὸ γῆν, ἑκρυψαν τὸ πάλαι, ἡ ἄνασσα Ἑλένη, ἐκ τῶν λαγόνων ταύτης, πόθῳ ἀνέφηνεν.

(ΕΝ ΤΗ ΝΑΖΑΡΕΤ)

«Κεχαριτωμένη χαῖρε ἁγνή», σοὶ Παρθένε, εἶπεν, ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ, ὁ ἀπεσταλμένος, τῇ Ναζαρὲτ ἐξ ὕψους, βουλὴν σοὶ προσκομῖσαι, Κόρη εὐφρόσυνον.

(ΕΝ ΤΗ ΓΕΘΣΗΜΑΝΗ)

Τῷ ἐν τῷ χωρίῳ Γεθσημανῇ, θείῳ σου τεμένει, ὑπερύμνητε Μαριάμ, προσιόντες πάντες, λαμβάνομεν ἀφθόνως, τὰ ἐκ τοῦ Μνήματός σου, βρύοντα νάματα.

(ΕΝ ΤΗ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ)

Λίθων καθυπέμεινας τὰς βολάς, Στέφανε τρισμάκαρ, πρωτομάρτυς τοῦ Λυτρωτοῦ, ἶνα πρὸς τὴν πίστιν, ἑλκύσῃς τὴν ἁγίαν, τὸ πλῆθος τῶν ἀνόμων, τῶν λιθαζόντων σε.

(ΕΝ ΤΗ ΚΑΤΑΜΟΝΑΣ ΜΟΝΗ)

Τὸν δρακὶ κρατοῦντα πᾶσαν τὴν γῆν, ἐν δραξὶ ἐδέξω, πρέσβυ δίκαιε Συμεών, ὅνπερ καὶ εἰσάγων, ἐν τῷ ναῷ Κυρίου, νῦν ἀπολύεις, ἔφης, «Σῶτερ τὸν δοῦλόν σου».

(ΕΝ ΤΗ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΧΟΖΕΒΑ)

Ἄνθη τῆς ἐρήμου καὶ Χοζεβᾶ, τῆς μονῆς τὰ κρίνα, ἀναμέλψωμεν ἐν χορῷ, σὺν τῷ Ἰωάννῃ, Γεώργιον τὸν θεῖον, τοὺς τῶν βροτῶν ἀΰλους, καὶ ἀγγελόφρονας.

Σὲ ἐν τῷ σπηλαίῳ τῷ ἐν Χοῤῥάθ, τῷ χειμάῤῥῳ μάκαρ, κεκρυμμένον κόραξ Θεοῦ, Ἠλιοὺ Θεσβίτα, διέτρεφεν ἀπαύστως, πρωΐας καὶ ἑσπέρας, πνευματοφόρητε.

Ἐν τῷ σῷ ποιμνίῳ ᾽Ιωακείμ, καὶ ἐν τῷ σπηλαίῳ, θεοπάτορ τοῦ Χοζεβᾶ, τὴν τῆς Θεοτόκου, εὐηγγελίσθης γένναν, δι᾿ ἧς χαρὰν τὸν κόσμον, πάντα ἐνέπλησας.

Οὐ βαρβάρων ξῖφος οὐδ᾿ ἀπειλὴ, τμήσεως αὐχένος, ἠδυνήθησαν ἀνελεῖν, τὰς ὑμῶν καρδίας, φωσφόροι Χοζεβῖται, τρισχίλιοι Ἀββάδες, ὁσιομάρτυρες.

(ΕΝ ΤΗ ΜΟΝΗ ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΑΡΧΟΥ)

Τὴν κοινὴν ἐδίδαξας βιωτήν, ἐν ταῖς θείαις μάνδραις, Θεοδόσιε ἱερέ, καὶ ταῖς σῶν δακρύων, ῥοαῖς τὸ τῆς ἐρήμου, κατήρδευσας παμμάκαρ, ἄγονον ἔδαφος.

(ΕΝ ΤΗ ΜΟΝΗ ΟΣΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΕΝ ΙΟΡΔΑΝΗ)

Γέρας ἐκομίσω τῶν ἀρετῶν, τῇ σῇ θεαρέστῳ, ἐνασκήσει καὶ ἀγωγῇ, σέμνωμα ἐρήμου, καὶ Ἰορδάνου κλέος, Γεράσιμε θεόφρον, λύχνε ἀείφωτε.

(ΕΝ ΤΗ ΛΥΔΔΗ ΚΑΙ ΠΕΤΖΑΛΑ)

Χαίροις ὁ τῆς Λύδδης γόνος λαμπρός, χαίροις Ὀρθοδόξων, ἀδιάψευστος βοηθός, χαίροις ἀθλοφόρων, Γεώργιε ἀκρότης, τροπαιοφόρε μάρτυς, ἀκαταμάχητε.

(ΕΝ ΤΗ ΙΕΡΑ ΛΑΥΡΑ ΟΣΙΟΥ ΣΑΒΒΑ)

Λαύραν περιώνυμον καὶ λαμπράν, μοναστῶν ἀλείπτα, καὶ κειμήλιον νουνεχές, ἵδρυσας ὡς φάρον, ἐν μέσῳ τῆς ἐρήμου, ὑφηγητὰ ἀζύγων, Σάββα πανόλβιε.

Ιωάννην πάντες Δαμασκηνόν, τὸν πνευματοφόρον, καὶ θεόφθογγον μελλουργόν, τὸν λαμπρὸν φωστῆρα, μονῆς ὁσίου Σάββα, ἐν σάλπιγγι εὐήχῳ, ἀνευφημήσωμεν.

Δεῦτε, ἀνυμνήσωμεν οἱ πιστοί, τὴν σεπτὴν χορείαν, τῶν πατέρων τῶν φαεινῶν, τῶν ἀναιρεθέντων, ὑπὸ βαρβάρων ξίφους, ἐν τῇ μονῇ τοῦ θείου, Σάββα τοῦ μάκαρος.

(ΕΝ ΤΗ ΟΡΕΙΝΗ)

Ἔχουσα ἐν μήτρᾳ τὸν τοῦ Θεοῦ, Λόγον Θεοτόκε, παρεγένου πρὸς Ὀρεινήν, καὶ τὴν Ἐλισάβετ, ἀσμένως κατησπάσω, τὴν ἐν γαστρὶ τὸν θεῖον, φέρουσα Πρόδρομον.

Ἐκ λαγόνων στείρας ἄνθος τερπνόν, κατ᾿ ἐπαγγελίαν, ἀνεβλάστησας ἱεράν, Πρόδρομε Κυρίου, τῷ κόσμῳ ἀποπνέον, ὀσμὴν τῆς μετανοίας, τὴν μυροχεύμονα.

Ὄρθρος μυροβόλος καὶ φαεινός, θεῖε Ἰωάννη, προσελύληθας ἐν τῇ γῇ, ἐκ νηδύος στείρας, τοῖς πᾶσι προμηνύων, Χριστὸν τὸν Ζωοδότην, δόξης τὸν ἥλιον.

(ΕΝ ΤΩ ΟΙΚΩ ΙΩΑΚΕΙΜ ΚΑΙ ΑΝΝΗΣ)

Τέρπου καὶ ἀγάλλου ᾽Ιωακείμ, σὺν τῇ θείᾳ Ἄννῃ, θεοπάτορες ἱεροί, ἐπὶ τῇ γεννήσει, τῆς Παναγίας Κόρης, ἐξ ᾗς προῆλθε κόσμου, ἡ ἀπολύτρωσις.

(ΕΝ ΤΩ ΑΓΙΩ ΙΑΚΩΒΩ ΤΩ ΑΔΕΛΦΟΘΕΩ.)

Ἅρμα Παρακλήτου φωτοειδές, πρὸς θεολογίαν, κατευθύνων ὁδοὺς πιστῶν, καὶ Ιερομάρτυς, Ιάκωβε ἐπώφθης, ἀπόστολος καὶ μύστης, ὦ ἀδελφόθεε.

(ΕΝ ΤΗ ΟΣΙΑ ΜΕΛΑΝΗ)

Δόξαν τὴν εὐμάραντον καὶ τιμάς, ἀπαρνησαμένη, τὰς ματαίας τε καὶ ῥευστάς, τὴν καλὴν καὶ θείαν, ἀλλοίωσιν ἐδέξω, Μελάνη ἐνασκοῦσα, ὄντως ὡς ἄσαρκος.

(ΕΝ ΤΗ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΗΛΙΟΥ)

Ἠλιοὺ θεσβίτα τῶν προφητῶν, ἡ κρηπὶς καὶ πλάνης, ὁ ἀτρόμητος ἐλεγκτής, ὤφθης· διὸ ἤρθης, ἐν ἅρματι πυρίνῳ, πρὸς οὐρανοὺς καὶ δόξαν, τὴν αἰωνίζουσαν.

(ΕΝ ΤΗ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΜΩΫΣΕΩΣ ΕΝ ΤΗ ΦΑΡΑΝ)

Ἐντολῶν πυξία παρὰ Θεοῦ, εἴληφας θεόπτα, ἐν Σιναίου τῇ κορυφῇ, καὶ ἐν Θαβωρίῳ, τῆς αἴγλης τοῦ Σωτῆρος, ὦ Μωϋσῆ αὐτόπτης, γέγονας ὄλβιε.

(ΕΝ ΤΩ ΣΙΝΑ)

Πρὸς τὴν θεοβάδιστον Κορυφήν, τὴν Χωρὴβ ὁ τάλας, ἀναβαίνων μετὰ σπουδῆς, ἐκβοῶ σοι Σῶτερ, Θεὲ καὶ Πλαστουργέ μου, τῆς ἄνω κληρουχίας, μέτοχον δεῖξόν με.

(ΕΝ ΤΗ ΑΓΙΑ ΚΟΡΥΦΗ)

Ἐν Χωρὴβ τῷ ὄρει ὁ Μωϋσῆς, μόνος τῶν μερόπων, προσωμίλησε τῷ Θεῷ, καὶ τοῦ δεκαλόγου, τὰ ἱερὰ πυξία, ἐκ τῶν χειρῶν Ἐκείνου, τρέμων παρέλαβεν.

(ΕΝ ΤΩ ΑΓΙΩ ΙΩΑΝΝΗ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ)

Ἀρετῶν τὴν Κλίμακα τὴν ἐκ γῆς, τὰς πιστῶν καρδίας, ἀναγούσας πρὸς οὐρανόν, θεῖε Ἰωάννη, σεπτὲ ποιμὴν Σιναίου, καὶ μονοτρόπων κλέος, πίστει συνέγραψας.

(ΕΝ ΤΗ ΑΓΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΗ)

Πόνους τῆς ἀσκήσεως ἐν Σινᾷ, ἤνεγκας σωφρόνως, Ἐπιστήμη καὶ ἀθλητῶν, δεκαεξαέτις, τὰς τρίβους ἐμιμήσω, ὁμοῦ σὺν σῷ συμβίῳ, τῷ Γαλακτίωνι.

Καθορῶν ὁ ἔνθεος Μωϋσῆς, τὴν ἁγίαν Βάτον, φλεγομένην ἐν τῷ Σινᾷ, καὶ μὴ καιομένην, προετυποῦτο Κόρη, μυστήριον τὸ μέγα, τοῦ θείου Τόκου σου.

Τὴν σεμνὴν ἀμνάδα τοῦ Λυτρωτοῦ, τὴν σοφὴν τοῖς λόγοις, καὶ Σιναίου τὴν καλλονήν, τὴν ηὐτρεπισμένην, αἱμάτων ταῖς ῥανίσι, Αἰκατερίναν πάντες, ἀνευφημήσωμεν.

Τὸ Τρισάγιον.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.

Ὀρθοδόξων χορεῖαι δεῦτε προσδράμωμεν, τοῖς τόποις τοῖς πανιέροις, ἔνθα Χριστὸς ὁ Θεός, ἐσαρκώθη ἐκ Παρθένου ἐβαπτίσθη τε, καὶ σταυρωθεὶς ὑπὲρ ἡμῶν, ἐνετάφη ὡς θνητός, τριήμερος δὲ ἀνέστη, ἐκ τῆς φθορᾶς συνεγείρων, τοὺς εἰς Αὐτὸν ἀεὶ πιστεύοντας.

Ἐκτενὴς καὶ Ἀπόλυσις, μεθ᾿ ἣν ψάλλομεν τὸ ἑξῆς· Ἦχος β΄. Πάντων προστατεύεις ἀγαθή.

Πάντων, τῶν σῶν δούλων Λυτρωτά, τῶν τιμῶντων τοὺς θείους Τόπους, οὓς πόδες σου οἱ σεπτοί, οἱ καὶ ὑπεράχραντοι, ἐβάδισαν εὐλαβῶς, τὰς αἰτήσεις ἐκπλήρωσον, καὶ τῆς αἰωνίου, βιοτῆς ἀξίωσον, Λόγε Θεοῦ καὶ Θεέ, ἵνα σὺν ἀγγέλων χορείαις, ἀθλοφόρων τε καὶ δικαίων, τὸ ὗπὲρ πᾶν ὄνομά Σου ᾄδουσι.

Ἦχος πλ. δ´.

Δέσποινα πρόσδεξαι τὰς δεήσεις τῶν δούλων σου καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἀνάγκης καὶ θλίψεως.

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς σὲ ἀνατίθημι, ὦ Μῆτερ τοῦ Θεοῦ. φύλαξόν με ὑπὸ τὴν σκέπην σου.