(ΕΞΟΔΟΣ) ΟΙ 6 ΗΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΤΙΣ ΑΠΕΚΑΛΥΨΕ Ο ΘΕΟΣ ΜΑΣ

 

ΙΩΣΉΦ Ο ΠΆΓΚΑΛΟΣ.

Ιωσήφ ο Πάγκαλος

Στην έναρξη  της  Μεγάλης εβδομάδας και συγκεκριμένα στον Όρθρο της Μεγάλης Δευτέρας, η Εκκλησία μας παρουσιάζει τη μορφή του Παγκάλου Ιωσήφ. «Τη αγία και Μεγάλη Δευτέρα, μνεία ποιούμεθα του μακαρίου Ιωσήφ του Παγκάλου», μας θυμίζει το ιερό βιβλίο του Τριωδίου. Και τούτο γιατί οι θειότατοι Πατέρες της Εκκλησίας που με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος ερμήνευσαν την Αγία Γραφή, χαρακτηρίζουν τον Ιωσήφ, τον υιό του Ιακώβ, ως τον τύπο του Χριστού. Γι΄ αυτό ο Άγιος Ανδρέας Επίσκοπος Κρήτης στον Κανόνα που ψάλλεται στην Ακολουθία του Αποδείπνου το εσπέρας της Κυριακης των ΒΑΐων γράφει : «Την εικονα του Δεσπότου υπογρτάφων Ιωσήφ λάκκω κατατίθεται, απεμπολείται υπό των συγγόνων, πάντα υπομένει ο αοίδιμος εις τύπον όντως Χριστού»1.

1. Χαρακτηριστικό γνώρισμα του παγκάλου Ιωσήφ ήταν ο ενάρετος βίος του, «καθάπερ αδάμας καθαρός», γράφει γι’ αυτόν ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος2. Αυτήν την καθαρότητα της πολιτείας του την κράτησε σε όλη του τη ζωή και μάλιστα σε εξαιρετικά δύσκολες στιγμές εξαιτίας της γυναικός του Πετεφρή. Προτίμησε τη φυγή παρά την αμαρτία.

– Αν ο Ιωσήφ ονομάστηκε Πάγκαλος, ο Χριστός είναι «ο πάσης επέκεινα καθαρότητος»3, «ος αμαρτίαν ουκ εποίησεν, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι αυτού»4.

2. Ένα δεύτερο χαρακτηριστικό στοιχείο της ζωής του του δικαίου Ιωσήφ ήταν η αγάπη που έτρεφε ο πατέρας του Ιακώβ, στο πρόσωπό του. «Ιακώβ δε ηγάπα τον Ιωσήφ παρά πάντας τους υιούς αυτού, ότι υιός γήρως ην αυτώ»5.

– Υιός αγαπητός κι ο Χριστός. Γι αυτό και κατά τον Βαπτισμό Του στα νερά του Ιορδάνου, ο Πατήρ εκλαλεί αυτήν την υιότητα και την αγάπη προς τον μονογενή Υιό Του. «Ούτος εστιν ο υιός μου ο αγαπητός, εν ω ευδόκησα»6.

3. Ο φθόνος, ο οποίος άπτεται και των αρίστων, κατά την έκφραση των Αγίων Πατέρων, έπληξε την προσωπικότητα του Ιωσήφ. Δεν τον φθόνησαν οι ξένοι, αλλά οι οικείοι του, και συγκεκριμμένα οι αδελφοί του. Το κείμενο της Αγίας Γραφής είναι αποκαλυπτικό : «Εμίσησαν αυτόν και ουκ ηδύναντο λαλείν αυτώ ουδέν ειρηνικόν»7.

– Αν εφθόνησαν τον Ιωσήφ οι αδελφοί του, τον Χριστό τον εφθόνησε ο μαθητής Του, ο οποίος έγινε και προδότης Του. Τον αρνήθηκε ο πρωτοκορυφαίος Απόστολός Του. Τον εγκατέλειψαν οι πάντες. Τον εφθόνησαν οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι. Γι’αυτό και ο Ιερός Ευαγγελιστής Ματθαίος μάς υπενθυμίζει ότι δια φθόνον παρέδωκαν αυτόν : «ήδει γαρ ότι δια φθόνον παρέδωκαν αυτόν»8.

4. Επωλήθη ο Ιωσήφ αντί 20 χρυσών νομισμάτων9.

– Μα και ο Χριστός αντί τριάκοντα αργυρίων. Πόσο συγκλονιστικά είναι τα λόγια των ιερών υμνογράφων που θα ακουστούν στους Ιερούς Ναούς αυτές τις ημέρες! «Εις τριάκοντα αργύρια, Κύριε, και εις φίλημα δόλιον εζήτουν οι Ιουδαίοι αποκτείναι σοι, ο δε παράνομος Ιούδας ουκ ηβουλήθη συνιέναι»10. Και πάλι : «Έστησαν τα τριάκοντα αργύρια την τιμήν του τετιμημένου, ον ετιμήσαντο από υιών Ισραήλ»11.

5. Η φυλακή ήταν ο τόπος της διαμονής του Ιωσήφ στην Αίγυπτο, εξαιτίας της πονηρίας και της κακότητας της γυναικός του Πετεφρή.

– Μήπως και ο Χριστός δεν φυλακίστηκε και δεν δέχτηκε τους εμπτυσμούς και τους κολαφισμούς, προκειμένου να θεραπεύσει το τραύμα του Αδάμ και να καταργήσει «τον το κράτος έχοντα του θανάτου, τουτέστιν τον διάβολον»12;

6. Κι όταν ο Ιωσήφ φτάνει στην δόξα του και γίνεται αντιβασιλεύς της Αιγύπτου, όταν αναγνωρίζει τους αδελφούς του που φτάνουν ως απεσταλμένοι του πατρός του για να αγοράσουν, όχι μόνο τους συγχωρεί, αλλά και τους καταφιλεί συγχρόνως. «Και καταφιλήσας πάντας τους αδελφούς αυτού ,έκλαυσεν επ’ αυτούς»13.

– Λόγους αφέσεως και ικεσίας προς τον Άναρχο Πατέρα Του προσφέρει ο μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού την ώρα της Σταυρώσεως, υπέρ των σταυρωτών Του : «Πάτερ άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι»14.

7. Ο Ιωσήφ τρέφει τους αδελφούς του στην Αίγυπτο, τον καιρό του λιμού.

– Ο Άρτος ο εκ του ουρανού καταβάς, ο Χριστός, τρέφει με το σώμα Του και το αίμα Του το λαό Του και την κληρονομία Του. «Εγώ ειμί ο άρτος ο καταβάς εκ του ουρανού»15.

Να γιατί οι Πατέρες της Εκκλησίας θεωρούν τον Ιωσήφ ως προτύπωση του Κυρίου και γιατί τον θυμόμαστε στην αρχή της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδος. Ως παρρησίαν έχων πολλήν εις την εν ουρανοίς Εκκλησίαν, ας πρεσβεύει στο μονογενή Υιό του Θεού, για να αποκτήσουμε κι εμείς την καθαρότητα και το μεγαλείο της αρετής του. «Δι’ υπομονής να τρέχομεν», όπως εκείνος, «τον προκείμενον ημίν αγώνα»16, εξαγοραζόμενοι τον καιρό της παρούσης ζωής. Κι όπως αυτός παρέμεινε αδούλωτος στην ψυχή, έτσι κι εμείς να παραμείνουμε αδούλωτοι στις κοσμικές επιθυμίες για να αποκομίσουμε τον στέφανον της αφθαρσίας. «Ο Θεός γαρ παρέχει τοις δούλοις αυτού στέφος άφθαρτον»17.

Ταις του Παγκάλου Ιωσήφ πρεσβείες, Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.

Του Μητροπολίτου Καστορίας κ.κ. Σεραφείμ

(ΕΞΟΔΟΣ) Η ΔΙΑΒΑΣΗ ΤΗΣ ΕΡΥΘΡΑΣ ΚΑΙ Η ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ ΜΑΣ

Η εικόνα της Θεοτόκου είναι αφόρητη για τους διαβόλους. Ο διάβολος μισεί το όνομά της. Επομένως, αυτό το όνομα είναι σωτήριο για εμάς.

Η εικόνα της Θεοτόκου είναι αφόρητη για τους διαβόλους.  Ο διάβολος μισεί το όνομά της.  Επομένως, αυτό το όνομα είναι σωτήριο για εμάς.

 Μητέρα του Θεού μας προστάτεψε από κάθε κακό σε αυτόν τον κόσμο: από πειρασμούς, κακά πνεύματα, κακούς ανθρώπους, ασθένειες, άσχημα όνειρα, βαριές σκέψεις, κατάρες και μάγους, από όλους τους γνωστούς και άγνωστους εχθρούς!  ΑΜΗΝ.

ΑΝΑΦΈΡΕΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΌΣ

Ο Αδάμ έζησε στον Παράδεισο για 700 χρόνια.  Συνολικά, η ζωή του ήταν 930 χρόνια.  Κατά τον θάνατό του, ήρθε ο Άγιος Αρχάγγελος Ουριήλ και τον ρώτησε, Αδάμ, πώς σου φάνηκε η ζωή σου στη γη;  Κοιτάξτε , Κύριε, σαν να μπήκα από τη μια πόρτα και να βγήκα από την άλλη!» Στον Παράδεισο, ο Αδάμ μύριζε σαν τον βασιλιά όλης της δημιουργίας.  Όλα τα ζώα ήρθαν και τον προσκύνησαν.  Έδωσε ονόματα σε όλα τα έμβια όντα.  Μετά την πτώση έχασε αυτή την ιδιαίτερη μυρωδιά από τον Θεό, ήταν θεός των πλασμάτων, και τα ζώα δεν τον αναγνώριζαν πλέον ως αφέντη τους και μάλιστα έγιναν εχθρικά μαζί του, έτοιμα να τον ξεσκίσουν.  Οι άγιοι άνθρωποι λαμβάνουν αυτή τη μυρωδιά και η σχέση τους με τα ζώα μοιάζει με αυτή του Αδάμ πριν από την πτώση.  Εκατό χρόνια έκλαιγε στην Πύλη του Ουρανού και έκανε βαριά μετάνοια.  Ο Άγιος Αρχάγγελος Ουριήλ ήρθε να τον παρηγορήσει, λέγοντάς του ότι μετά από 5508 χρόνια θα γεννηθεί ο Σωτήρας, ο Μεσσίας που θα τον καθαρίσει από την αμαρτία του.  Στη γη δούλεψε σκληρά, καθώς τον είχαν καταραστεί.  Αγκάθια, βελανίδια, δεν είχαν εργαλεία, ο Άγιος Αρχάγγελος Ουριήλ τους έμαθε τι να κάνουν, τους έμαθε να προσεύχονται στην ανατολή του ηλίου, τους έμαθε να γράφουν. Όταν ο Άβελ πέθανε στα χέρια του αδελφού του Κάιν, δεν ήξεραν τι να κάνουν με τον σώμα γιατί μύριζε .  Ο Άγιος Αρχάγγελος Ουριήλ τους έμαθε επίσης να τον θάψουν.  Η Εύα γέννησε 50 ζευγάρια παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι.  Μετά τον Άβελ γεννήθηκε ο Σεθ που έμοιαζε με τον Άβελ, καλός και όμορφος, ως παρηγοριά γιατί οι γονείς του έκλαιγαν σιωπηλά για τον Άβελ.  Ο Σεθ μεταφέρθηκε στον ουρανό από τον Άγιο Αρχάγγελο Ουριήλ και διδάχθηκε την αστρονομία, την κίνηση των πλανητών.  Πολλά μυστικά του αποκαλύφθηκαν.  Ήταν ένας δίκαιος και θεοσεβούμενος άνθρωπος.  Από το 14ο ζευγάρι των διδύμων του Αδάμ και της Εύας προέρχεται η ρουμανική φυλή, Ζορ και Ζορίκα, με την οποία υπάρχει μεγάλο μυστήριο μέχρι σήμερα.  Θα τα δεις όλα.  Όταν έγινε ο ΚΑΤΑΚΛΗΣΜΟΣ ΤΟΥ ΝΩΕ, ο σκελετός του Αδάμ διασώθηκε επίσης με εντολή του Θεού.  Μετά τον κατακλυσμό, όταν οι γιοι του Δίκαιου Νώε χωρίστηκαν, ο καθένας πήρε ένα μέρος.  Ο Σιμ ο μεγαλύτερος γιος πήρε το κεφάλι του Αδάμ και πήγε στα μέρη της Ασίας σταματώντας στο σημερινό Ισραήλ.  Ο Ιάφεθ ο δεύτερος γιος κυβέρνησε την Ευρώπη και πήρε τον κορμό του Αδάμ, και ο Χαμ πήγε στην Αφρική και πήρε τα πόδια.  Το κεφάλι του Αδάμ ήταν ανήσυχο, βγήκε και πήδηξε στους δρόμους μέχρι που τον έθαψαν με πολλές πέτρες στον Γολγοθά.  Πάνω ήταν ο Σταυρός της Σταύρωσης του Σωτήρος και το Αίμα Του έρεε κατευθείαν πάνω του, ξεπλένοντας το αμάρτημά του της ανυπακοής προς τον Θεό.  Μάθετε λοιπόν στην εικονογραφία, δεν είναι κεφάλι νεκρού κάτω από τον Σταυρό του Σωτήρος, αλλά το κεφάλι του Αδάμ.  Αυτό είναι για όσους δεν ξέρουν.  Ο Αδάμ και η Εύα ήταν πολύ όμορφοι και ψηλοί.  Πολύ ψηλή.  Με τον καιρό το ανάστημα της ανθρωπότητας μειώθηκε λόγω αμαρτιών.  Η γέννηση των παιδιών θα ήταν διαφορετικα αν δεν είχαν πέσει στο αμάρτημα της ανυπακοής στον Θεό.  Στον Παράδεισο θα υπήρχε κάτι που θα μιλούσε με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος.  Οι άγιοι Πατέρες λένε ότι θα έλεγε μόλις «να κάνουμε αγόρι!» και θα είχε αγοράκι, χωρίς επώδυνη γέννα, μόνο με λόγια.  Όσο για το φίδι, ήταν πολύ περήφανος πριν δελεάσει.  Είχε χαίτη, πόδια... με 4 πόδια.  Όταν όμως ο Θεός το καταράστηκε, τα μπροστινά πόδια μπήκαν αμέσως μέσα, όπως φαίνεται ακόμα και σήμερα στο φίδι, και τα πίσω εξαφανίστηκαν.  Και σέρνεται σαν καταραμένο, δίνοντας ρίγη στην ανθρωπότητα ακόμα και σήμερα.  Μόνο η Μητέρα του Θεού, η Αυτοκράτειρα, συνέτριψε το κεφάλι του, μέσω της Γέννησης του Χριστού.

Το όνειρο του Ναβουχοδονόσορα και μια Βυζαντινή ερμηνεία του.

Το όνειρο του Ναβουχοδονόσορα και μια Βυζαντινή ερμηνεία του.

To Βιβλίο του Δανιήλ είναι ένα εσχατολογικό κείμενο που γράφτηκε στα Ελληνιστικά χρόνια 2ος αιώνας π.Χ.  Περιέχει το γνωστό όνειρο του Βασιλιά Ναβουχοδονόσορα με το άγαλμα του οποίου το κάθε μέρος αποτελείται από διαφορετικό μέταλλο και συμβολίζει/προφητεύει πέντε βασίλεια ή περιόδους κυριαρχίας.

Η αξία του μετάλλου μειώνεται σταδιακά από το πρώτο στο πέμπτο Βασίλειο. Χρυσό κεφάλι(Βαβυλώνα), Ασήμι (Πέρσες), (Χαλκός) Ελληνικός πολιτισμός, άρα ο σίδηρος είναι η Ρώμη. 

Για το πέμπτο Βασίλειο που είναι οι πατούσες του αγάλματος και αποτελούνται από εύθραυστο μίγμα σιδήρου και πηλού οι απόψεις διίστανται.

Ας επικεντρωθούμε λοιπόν στους Βυζαντινούς και συγκεκριμένα στον Κοσμά τον Ινδικοπλεύστη ο οποίος ζει στα χρόνια του Ιουστινιανού, μια εποχή όπου ακόμα η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία είναι πανίσχυρη και φαντάζει αδύνατο να χαθεί.  

Ο Κοσμάς λοιπόν δεν πείθεται πως η Ρώμη είναι το παρακμιακό βασίλειο από σίδηρο και με το δίκιο του αν αναλογιστεί κανείς τις κατακτήσεις του Βελισάριου, του Ναρσή και του Λιβέριου. Μιλάμε για μια εποχή όπου διαφαίνεται ολόκληρη η ανασύσταση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας συμπεριλαμβάνοντας και το δυτικό κομμάτι της.

O Kοσμάς λοιπόν ερμηνεύει το όνειρο ως εξής: Βαβυλώνα(χρυσό), Μηδία (Ασημένιο), Περσία (Χάλκινο), Μ.Αλέξανδρος(Σίδηρος), και οι Διάδοχοι (Σίδηρος με πηλό).

Η ανάλυση του Κοσμά βγάζει νόημα γιατί η εποχή των Διαδόχων ήταν πράγματι μια εντελώς ασταθής εποχή, και δεύτερον είναι και ένας υπαινιγμός ότι η βασιλεία των Ρωμαίων(Βυζαντινή αυτοκρατορία, Ρωμανία) θα συνέχιζε να υπάρχει μέχρι τη συντέλεια. 

*Στην εικόνα απεικονίζεται το όραμα. Στα εύθραυστα πόδια του αγάλματος πέφτει η πέτρα με την ονομασία Λόγος. Συμβολίζει την έλευση του Ιησού.

(ΕΞΟΔΟΣ) Ο ΘΕΟΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

 

Η ΜΗΤΈΡΑ

Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΔΑΝΙΗΛ ΕΡΜΗΝΕΥΕΙ ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΟΥ ΝΑΒΟΥΧΟΔΟΝΟΣΟΡΑ.

 

Ιερά Μονή Αγίων Αποστόλων στην Καπερναούμ Επεισόδιο 64 ΙΩΑΝΝΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ