Σελίδες

Παρασκευή 30 Αυγούστου 2013

Παρακλητικός Κανόνας εν τοι Πανέροις Προσκυνήμασι των Αγίων και Θεοβάδιστων τόπων





Παρακλητικός Κανόνας εν τοι Πανέροις Προσκυνήμασι των Αγίων και Θεοβάδιστων τόπων

Ελογήσαντος το ερέως, τ Κύριε εσάκουσον, μεθ᾿ τ Θεός Κύριος, ς συνήθως, κα τ ξς: χος δ´. ψωθες ν τ Σταυρ.

π᾿ ρχς Θες πάρχων νόμους, τ Μωϋσ διδος ν ρει Σιναίου, ν χρόν πεσκέψατο ξ ψους μς, κα παθν ς νθρωπος κουσίως νέστη, συνεγείρας παντας τος βροτος κα τν νω, χαρίσας τούτοις ερουσαλήμ, σζει θανάτου ς μόνος φιλάνθρωπος.

Δόξα. Τ ατό. Κα νν. Θεοτοκίον.
ν προετύπου βλαστήσασα άβδος, το αρν κα βάτος φλεγομένη, γνν Παρθένον σωμεν πιστο κτενς, τι καθηγίασε τ νθρώπινον γένος, ν γαστρ βαστάσασα τν Θεο Θεν Λόγον, κα κετεύει τοτον κ δεινν, τος προσκυνοντας ατν πάντας ύσασθαι.

Ετα Ν´ Ψαλμς κα Κανών, ο κροστιχίς: «ΧΡΙΣΤΕ ΣΩΤΗΡ ΕΛΕΗΣΟΝ ΗΜΑΣ, ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ»

δ α´. χος πλ. α´. γρν διοδεύσας.
Δόξα σοι Θες μν δόξα σοι.
Χαρίτωσον Δέσποτα κραταιέ, τν νον μου κα δός μοι, παῤῥησίαν το νυμνεν, εσχήμως εήχως κα σμένως, τν σν παγκόσμιον δόξαν Φιλάνθρωπε.

Δόξα σοι Θες μν δόξα σοι.
υσίπονος φθη Χριστ Σωτήρ, θεός σου Τάφος, ζωήῥῥυτος κα σεπτός, παρ’ πολύστηνος προσπίπτων, παντοίων νόσων λαμβάνω τν ασιν.

Δοξα..
σχύς μου κα δύναμις πανσθενής, πάρχει θεος, κα πανίερος Γολγοθς, ν ν Σταυρ Χριστ τάθης, να ζωήν μοι δωρήσς αώνιον.
Θεοτοκίον.
Σωτήριον μήνυμα Μαριάμ, ρχων Κυρίου, ν τ φρέατι Ναζαρέτ, νήγγειλέ σοι Θεοκυτορ, κα χαρμονς μς πάντας νέπλησεν.

Ωδ γ´. Ορανίας ψδος.
Δόξα σοι Θες μν δόξα σοι.
Ταπειν γεννήθης, Παμβασιλε οαπερ, πένης ν σπηλαί κα κόσμον, πάντα πλούτισας, σας θεϊκας δωρεας, ς ξαιτομαι τάλας, κα μο πόμβρισον, τ νυμνοντί σε.

Δόξα σοι Θες μν δόξα σοι.
ν μέραις ρδου, τν χοϊκν εληφας, σάρκα ναλλοίωτε Λόγε, σφαγν δ φυγες, τν τν Νηπίων Χριστέ, δι’ ν σχύνθη φις, κα μες σώθημεν, τ διασώσει σου.


Σπιθαμ μετρήσας, τν ορανν φθασας, ν τος είθροις το ορδάνου, κα Κάραν κκλινας, τ το Προδρόμου χειρί, να κμο μαρτίαν, ποπλύνης Κύριε, κα ύπου ύσ με.
Θεοτοκίον.
ραιότης μητέρων, παρθενικν καύχημα, τράπεζα γία τν ρτον, ζως φέρουσα, ελογημένη γαστήρ, τν Σωτρα το κόσμου, συλλαβοσα πρέσβευε, πρ τν δούλων σου.

Διάσωσον, τος προσιόντας τος τόποις τος πανιέροις, ν ος Στερ, τ χοϊκν σαρκίον γευσάμενος, δώρησας κόσμ θανασίαν.
πίβλεψον ν εμενεί, πανύμνητε Θεοτόκε, π τν μν χαλεπν το σώματος κάκωσιν, κα ασαι τς ψυχς μου τ λγος.

Ατησις κα τ Κάθισμα. χος β΄. Πρεσβεία θερμή.

Υἱὲ το Θεο Θεέ τε κα Κύριε, ζως χορηγ το κόσμου παραμύθιον, ελαβς κραυγάζομεν· σινες σος δούλους συντήρησον, τος προοκυνοντας πίστει κλινε, τος Τόπους ν ος Χριστ βίωσας.

Ωδ δ´. Εσακήκοα Κύριε.
Δόξα σοι Θες μν δόξα σοι.
Τεσσαράκοντα Κύριε, ν ρήμ νστις μέρας μεινας, πειραζόμενος ς νθρωπος, π το δολίου πολεμήτορος.

Δόξα σοι Θες μν δόξα σοι.
λιόμορφε Κύριε, σαγηνεσαι πάντας μς τν λόγον σου, καταξίωσον ς θελξας, λιες Τιβεριάδος Πάνσοφε.

Ῥῆμα σν μόνον Κύριε, παραλυτικν γερεν ξήρκεσεν, να δείξ τν σν δύναμιν, πρς ν καταφεύγω κα δύστηνος.
Θεοτοκίον.
Εφροσύνης κήρατε, Παναγία Μτερ σος δούλους μπλησον, ς τν ληκτον βαστάσασα, εφροσύνην ν χερσ τν Κύριον.

Ωδ ε´. Φώτισον μς.
Δόξα σοι Θες μν δόξα σοι.
Λάμπρυνον μς, τ φωτ τς σς Θεότητος, ν Θαβρ τ ρει καταυγασθείς, φωτ ΰλ, κα λάμψας πρ τν λιον.

Δόξα σοι Θες μν δόξα σοι.
νδυσον μς, τ χιτνι σς χρηστότητος, κζητν κα σζων κ κολασμο, ς τν Ζακχαον, Οκτρμον Χριστ φιλεύσπλαγχνε.

χαρ μν, τ δωρ μετατρέψασα, ες ονον πανευφρόσυνον ν Καν, μετάτρεψόν μου, τς θλίψεις ες γαλλίασιν.
Θεοτοκίον.
Σ τν γαθήν, κα νύστακτον βοήθειαν, κδυσωπ μεσίτευσον σ Υἱῷ, δοναί μοι βίον, νέφελον Παμμακάριστε.

Ωδ στ´. Τν δέησιν κχε.
Δόξα σοι Θες μν δόξα σοι.
Ο τρίστηνος, κ βαθέων δέομαι· δς κμο τ τς ζως Στερ δωρ, το μ διψσαι ες πάντας αἰῶνας, ς επας τ γυναικ Σαμαρείτιδι, παρ τ φρέαρ ακώβ, Ζωοδότα φιλάνθρωπε Κύριε.

Δόξα σοι Θες μν δόξα σοι.
Νοσοντά με, νιάτως πρόσδεξαι, ν γκάλαις σου κα ασιν δός μοι, ν χερσ το δικαίου πρεσβύτου, το Συμεν βασταχθες μόνε Κύριε, το πολιο κα ταπεινο, το ποθοντος δεν σν θεότητα.

λίβατον, συμφορν διώξατε, φ᾿ μν τν ελαβς προστρεχόντων, τας μετέραις πρεσβείαις λία, κα λισσαε προφται θεόφρονες, τν παρανόμων λεγκταί, κα στεῥῥο ληθείας πέρμαχοι.
Θεοτοκίον.
Μητρόθεε, δυνάτων δύναμις, κα σχς τν αθυμούντων πάρχεις, τν ν δεινας συμφορας ταχυτάτη, παραμυθία λπς κα ντίληψις, ναβομεν ο πιστοί, ο προστρέχοντες σκέπ τ θεί σου.

Ατησις κα τ Κοντάκιον. χος β´. Προστασία τν Χριστιανν.

Τς ρήμου πατέρες σοφο γκρατέστατοι, κα συστοιχία τν προφητν θεοσύλλεκτε, σν μαρτύρων τ κλεκτ συστάδι κτενς, μεσιτεύσατε τ Λυτρωτ, τ σαρκωθέντι δι᾿ μς, κα τ αμα κχύσαντι, να κ το βορβόρου, τν ργων ποκαθάρ, κα κ βυθο μαρτιν, ναγάγ μς παντας.

Προκείμενον: σημειώθη φ᾿ μς τ φς το προσώπου σου, Κύριε.
Στ.: Τί νταποδώσωμεν τ Κυρί περ πάντων ν νταπέδωκεν μν.

Εαγγέλιον κατ Λουκν (Κεφ. θ΄ 51-57, ι΄ 22-24)

Τ καιρ κείν γένετο ν τ συμπληροσθαι τς μέρας τς ναλήψεως ατο, κα ατς τ πρόσωπον ατο στήριξε το πορεύεσθαι ες ερουσαλήμ, κα άπέστειλεν γγέλους πρ προσώπου ατο. Κα πορευθέντες εσλθον ες κώμην Σαμαρειτν, στε τοιμάσαι ατ· κα οκ δέξαντο ατόν, τι τ πρόσωπον ατο ν πορευόμενον ες ερουσαλήμ. δόντες δ ο μαθητα ατο άκωβος κα ωάννης, επον· Κύριε, θέλεις επωμεν πρ καταβναι π το ορανο, κα ναλσαι ατούς, ς κα λίας ποίησε; Στραφες δέ, πετίμησεν ατος, κα επεν· οκ οδατε οου πνεύματός στε μες· γρ Υἱὸς το νθρώπου οκ λθε ψυχς νθρώπων πολέσαι, λλ σσαι. Κα πορεύθησαν ες τέραν κώμην. γένετο δ πορευομένων ατν ν τ δ λεγε τος κολουθοσιν ατ· Πάντα μοι παρεδόθη π το Πατρός μου κα οδες γινώσκει τίς στιν Υός, ε μ Πατήρ, κα τίς στιν Πατήρ, ε μ Υός, κα ἐὰν βούληται Υἱὸς ποκαλύψαι. Κα στραφες πρς τος Μαθητάς, κατ δίαν επε· Μακάριοι ο φθαλμοί, ο βλέποντες βλέπετε· λέγω γρ μν τι πολλο προφται κα βασιλες θέλησαν δεν μες βλέπετε, κα οκ εδον, κα κοσαι κούετε, κα οκ κουσαν. Κα διεπορεύετο κατ πόλεις κα κώμας διδάσκων, κα πορείαν ποιούμενος ες ερουσαλήμ.

Δόξα: Πάτερ, Λόγε, Πνεμα, Τρις ν Μονάδι ξάλειψον τ πλήθη τν μν γκλημάτων.
Κα νν: Τας τς Θεοτόκου πρεσβείαις, λεμον, ξάλειψον τ πλήθη τν μν γκλημάτων.

Προσόμοιον. χος πλ. β´. λην ποθέμενοι. Στίχος:

λεμον, λέησόν με, Θεός, κατ τ μέγα λεός σου κα κατ τ πλθος τν οκτιρμν σου ξάλειψον τ νόμημά μου.

Δετε νυμνήσωμεν, ν καθαρ συνειδότι, τν δι᾿ γαθότητα, φατον γευσάμενον σάρκα βρότειον, μπαιγμος μάστιγας, κραν ταπείνωσιν, κα σταυρο περαν πώδυνον, μόνον φιλάνθρωπον, τν ξαναστάντα τριήμερον. Κύριε Θεέ μου, πιστν τν προσιόντων εσεβς, τος σος σεπτος προσκυνήμασι, τν ζων ερήνευσον.

Ωδ ζ´. Ο κ τς Ιουδαίας.
γιοι το Θεο πρεσβεύσατε πρ μν.
λας ν τ ρήμ, Χοζεβται πατέρες θεοι βλήθητε, κ το Θεο διόπερ, τν νον μν κρατίστοις, δυσωπομεν παλαίσμασι, ρτύσατε σκηταί, μν τας κεσίαις.

γίαι το Θεο πρεσβεύσατε πρ μν.
Συντηρεται σπίλους, Μυροφόροι τας θείαις μν ντεύξεσι, Μαρία τε κα Μάρθα, τς Βηθανίας όδα, τος μς ναμέλποντας, κα τν Νυμφίον Χριστόν, παύστως νυμνοντας.

Δόξα.
Χριστοτρόπως βισαι, κα γείρασθαι πάντας κ παραπτώσεων, ξίωσον τος πίστει, σν γερσιν κ τάφου, τετραήμερε Λάζαρε, τ το Δεσπότου Χριστο, κελεύσει μελδοντας.
Κα νν. Θεοτοκίον.
Α μερόπων χορεαι, ν εήχοις ργάνοις Μτερ πανύμνητε, τ μνμά σου κυκλοσι, κα τοτο προσκυνοντες, κζητοσι τν χάριν σου, τν ν τ Γεθσημαν, κρέουσαν φθόνως.


Ωδ η´. Τν Βασιλέα.
γιε το Θεο πρέσβευε πρ μν.
είθροις σοφίας, τς σς σεπτ ωάννη, τν καρδίαν μου κατάρδευσον το δειν, χρυσοῥῥόα κρήνη, Δαμασκην τν Κτίστην.

γιε το Θεο πρέσβευε πρ μν.
δύτου φέγγους, τ φωταυγεί φωσφόρε, λλαμπόμενος τος στένοντας ν σκότει, λύτρωσαι σίων, κρότης πάτερ Σάββα.

Δόξα.
Λιμν γενο μοι, τ ν σκι το θανάτου, κατοικοντι κα ατοντι σν πρεσβείαν, ορδάνου κλέος, Γεράσιμε θεόφρον.
Κα νν. Θεοτοκίον.
Αυλς γλυκαίνων τν κοήν Θεοτόκε, κα διάνοιαν μο Μτερ πάρχεις, τν σ νυμνούντων, κεχαριτωμένη.

Ωδ θ´. ξέστη π τούτ.
γία το Θεο πρέσβευε πρ μν.
Μαστίγων ψυχοφθόρων κα χαλεπν, πειράστους συντήρει πανεύφημε, τος ελαβς προσκυνοντας τάχυ τν εράν, τν σν λειψάνων λάρνακα, κα τ σν μαρτύριον κτενς, νύμφη το Δεσπότου, γεραίροντας ν μνοις, Ακατερίνα πολυδόξαστε.

Δόξα σοι Θες μν δόξα σοι.
Πρς ρος θεοβάδιστον δελφοί, πορευθμεν κα πόθ βοήσωμεν· Ιησο πειράστους τήρει νόσων μς, τος πιστς ναβαίνοντας, πρς τν πανακήρατον Κορυφήν, ν Μωσς τ πάλαι, το νόμου τ πυξία, τ θεοχάρακτα παρέλαβεν.


γιε το Θεο πρέσβευε πρ μν.
Οδν κολουθν τν σκητικήν, ν ρήμ Σιναίου κατκσας, κα προσευχας γρυπνίαις πόνοις παντοδαπος, τν ρετν τν κλίμακα, συγγραφε θεόπνευστε κα σεπτέ, νλθες ωάννη· δι τ Παντεπόπτ, πρ μν νν καθικέτευε.

Δόξα.
πέρλαμπρος ν μέσ νύδρου γς, τς ρήμου φωτίζουσα πέρατα, ν Σιν τς το Κτίστου νύμφης πέλει Μονή, ν σττες λέγομεν· Ω Ακατερίνα πανευκλεής, μ παύσης δυσωποσα, πρ τν νυμνοντων, τν Ζωοδότην κα Νυμφίον σου.
Κα νν. Θεοτοκίον.
Συνέτισον Παρθένε γένος βροτν, βλασφημούντων κόπως τν Τόκον Σου, κα κον υπαινόντων πάντων τν εσεβν, τν κ ψυχς μνούντων σε, φθορε ν χρόν ν Μωϋσς, ς Βάτον φλεγομένην, κατεδεν ν Σιναί, προτυπουμένην σε Πανύμνητε.

Τ ξιόν στιν... κα τ παρόντα Μεγαλυνάρια.

(ΕΝ ΤΗ ΔΡΥΙ ΤΗ ΜΑΜΒΡΗ)
φθης τρισυπόστατε Βασιλε, βραμ τ πάλαι, κατοικοντι ν τ Μαμβρ, τ δρυΐ ς χαίρων, ξενίαν κροτάτην, παρέσχε σοι Θεέ μου, Φς τριλαμπέστατον.

(ΕΝ ΤΗ ΒΗΘΛΕΕΜ)
Τ δι᾿ γαθότητα ξ γνς, πειράνδρου Κόρης, ν σπηλαί τς Βηθλεέμ, γεννηθέντι δετε, μο σν τος γγέλοις, τ «δόξα ν ψίστοις», ναβοήσωμεν.

λθον προσκυνσαί σε ταπεινέ, Βασιλε ν φάτν, ο Ποιμένες τς Βηθλεέμ, καθοδηγηθέντες, π χορν γγέλων, παύστως νυμνούντων, τν σν νσάρκωσιν.

Μάγοι κ Περσίδος κ τν γραφν, γνόντες σε προσλθον, προσκυνσαι μόνε Σοφέ, σ τν ν γκάλαις, Παρθένου βασταχθέντα, Θεν νσαρκωθέντα, κτίσεως Κύριον.

Βασιλε οράνιε π γς, σαρκωθες ς βρέφος, κ Παρθένου ν Βηθλεέμ, συρας τν μνιν, το φρονος ρδου, στις κα τ Νηπίων, πλθος κατέσφαξεν.

(ΕΝ ΤΩ ΙΟΡΔΑΝΗ ΠΟΤΑΜΩ)
ν τ ορδάν τ ποταμ, τ χειρ Προδρόμου, βαπτίσθης Χριστ Σωτήρ, να ποπλύνς, νομημάτων πλθος, μν τν ες αἰῶνα, δοξολογούντων σε.

(ΕΝ ΤΩ ΣΑΡΑΝΤΑΡΙΩ ΟΡΕΙ)
Πρν διακονσαι τν σν λαόν, μεινας μέρας, τεσσαράκοντα Ιησο, ν ρήμ νστις, το μισοκάλου φεύγων, τος πειρασμος δυνάμει, το θείου λόγου σου.

(ΕΝ ΤΗ ΤΙΒΕΡΙΑΔΙ)
λιες σόφους Χριστ Σωτήρ, τς Τιβεριάδος, ξελέξω ς μαθητάς, να δι τούτων, τος σχυρος τροπώσς, κα σαγηνεύσς πάντας, τος κείνων ήμασι.

(ΕΝ ΤΗ ΚΑΝΑ)
Θεί ποδείξει τς σς μητρός, ν τ γενομέν, γάμ Στερ τ ν Καν, ρχισας δεόντως, θαυματουργεν κα ονου, τς δατος δρίας, τάχος νέπλησας.

(ΕΝ ΤΗ ΚΑΠΕΡΝΑΟΥΜ)
σπερ τν παράλυτον Λυτρωτά, γειρας τ πάλαι, ν τ κώμ Καπερναούμ, οτως γειρόν με, κ πτώσεων θανάτου, κα ς κείνου φες, τς μαρτίας μου.

Το κατοντάρχου Χριστ δων, πίστιν τν μεγάλην, εθς ασας τν υόν, δι λόγου μόνον, κα γειρας κ κλίνης, δύνης τε κα πόνου, που κατέκειτο.

(ΕΝ ΤΗ ΙΕΡΙΧΩ)
Διαβαίνων πόλιν εριχος, λθον το ζητσαι, Λυτρωτ «τ πολωλός», φησθα ς εδες, ν τ συκομορέ, Ζακχαον τν τελώνην, ν κα διέσωσας.

ασας τ δωρ εριχος, νδοξε προφτα, λισσαε θαυματουργέ, κα υος τς χήρας, τ σ πολυευσπλάγχν, βουλήσει κ δουλείας, τάχος διέσωσας.

(ΕΝ ΤΩ ΦΡΕΑΤΙ ΙΑΚΩΒ)
Δός μοι Ζωοδότα δωρ ζως, τ κ σο πηγάζον, κα ρδεον πάντα πιστόν, ς παρ τ φρέαρ, το ᾽Ἰακβ προεπας, ν τ Συχμ Χριστέ μου, τ Σαμαρείτιδι.

(ΕΝ ΤΩ ΘΑΒΩΡΙΩ)
ν τ Θαβωρί αγλην τν σήν, Ιησο Χριστέ μου, τος προκρίτοις τν μαθητν, δειξας στράπτων, ς λιος πυρφόρος, κα τν βροτν αγάζων, φύσιν πέρφωτε.

(ΕΝ ΤΗ ΒΗΘΑΝΙΑ)
κ τς Βηθανίας δελφή, το Λαζάρου Στερ, παντήσασα σο ταχύ, κουσεν τ ῥῆμα, φησθα λπίδος, «γ εμ ζωή τε, κα νάστασις».

ντα τετραήμερον Ιησο, γειρας κ τάφου, θαμα ξένον τε κα φρικτόν, Λάζαρον τν θεον, τν δελφόν Μαρίας, κα Μάρθας ν γάπας, ς φίλον γνήσιον.

(ΕΝ ΤΩ ΠΡΑΙΤΩΡΙΩ)
Φυλακήν τε χλεύην κα μπτυσμούς, ν τ Πραιτωρί, καθυπέμεινας ησο, π παρανόμων, κραζόντων σταυρωθήτω, ς νομος κα πλάνος, μόνε δίκαιε.

(ΕΝ ΤΗ ΟΔΩ ΤΟΥ ΜΑΡΤΥΡΙΟΥ)
Τν Σταυρν ράμενος Λυτρωτά, κα π το χλου, μπαιζόμενος τν δόν, το σο μαρτυρίου, νλθες πλήρης μβρων, αμάτων κα δρτος, πάντιμε Κύριε.

(ΕΝ ΤΩ ΓΟΛΓΟΘΑ)
Ξύλ προσηλώθης τ το Σταυρο, Λόγε το ψίστου, ν τ βράχ το Γολγοθ, να προσηλώσς, ν δέλτ σωτηρίας, κμ τν προσκυνοντα, τ θεον πάθος σου.

(ΕΝ ΤΗ ΑΠΟΚΑΘΗΛΩΣΕΙ)
Σν τ Νικοδήμ Ιωσήφ, φέρων τν σινδόνην, μετ μύρων σμα τ σόν, Λυτρωτ καθλεν, κ το Σταυρο κα τοτο, λό τε κα σμύρν, νεταφίασεν.

(ΕΝ ΤΩ ΠΑΝΑΓΙΩ ΤΑΦΩ)
λβιον νέδειξας Λυτρωτά, τν σν θεον Τάφον, τν ζωήῤῥυτον κα σεπτόν, ν πάντων, Ζω σαρκ τέθης, ζων βροτος δωρσαι, τν αωνίζουσαν.

(ΕΝ ΤΩ «ΜΗ ΜΟΥ ΑΠΤΟΥ»)
Οομένη Λόγε σε κηπουρόν, νδον το Μνημεου, Μαρία Μαγδαληνή, πόθ περώτα, σε πο τ ζωηφόρον, το Λυτρωτο μου σμα, κύριε τέθεικας.

Πλν στραφεσα εδέ σε ησο, τάφου ναστάντα, κα ποθήσασα σος σεπτούς, κα χράντους πόδας, φιλσαι «Μ μο πτου», λεγούσης τς φωνς σου, πάραυτα κουσεν.

(ΕΝ ΤΗ ΑΝΑΛΗΨΕΙ)
Ες τ ρος φθάσας τν λαιν, σν τος μαθητας Σου, νελήφθης ες ορανούς, προμηνύσας πσι, τν Πνεύματος γίου, ταχέως ες τν κόσμον, Κύριε, λευσιν.

(ΕΝ ΤΗ Ι. ΜΟΝΗ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ)
Δένδρου προϋπρχες ποτ κορμός, Σταυρ Κυρίου, τρισυνθέτου κα θαλερο, π Λτ φυέντος, ν εροσολύμοις, κα τν θανασίαν, κόσμ καρπώσαντος.

(ΕΝ ΤΗ ΕΥΡΕΣΕΙ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ)
Ξλον κεκρυμμένον τ το Σταυρο, σταυρωμένε, ο παράνομοι π γν, κρυψαν τ πάλαι, νασσα λένη, κ τν λαγόνων ταύτης, πόθ νέφηνεν.

(ΕΝ ΤΗ ΝΑΖΑΡΕΤ)
«Κεχαριτωμένη χαρε γνή», σο Παρθένε, επεν, ρχάγγελος Γαβριήλ, πεσταλμένος, τ Ναζαρτ ξ ψους, βουλν σο προσκομσαι, Κόρη εφρόσυνον.

(ΕΝ ΤΗ ΓΕΘΣΗΜΑΝΗ)
Τ ν τ χωρί Γεθσημαν, θεί σου τεμένει, περύμνητε Μαριάμ, προσιόντες πάντες, λαμβάνομεν φθόνως, τ κ το Μνήματός σου, βρύοντα νάματα.

(ΕΝ ΤΗ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ)
Λίθων καθυπέμεινας τς βολάς, Στέφανε τρισμάκαρ, πρωτομάρτυς το Λυτρωτο, να πρς τν πίστιν, λκύσς τν γίαν, τ πλθος τν νόμων, τν λιθαζόντων σε.

(ΕΝ ΤΗ ΚΑΤΑΜΟΝΑΣ ΜΟΝΗ)
Τν δρακ κρατοντα πσαν τν γν, ν δραξ δέξω, πρέσβυ δίκαιε Συμεών, νπερ κα εσάγων, ν τ να Κυρίου, νν πολύεις, φης, «Στερ τν δολόν σου».

(ΕΝ ΤΗ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΧΟΖΕΒΑ)
νθη τς ρήμου κα Χοζεβ, τς μονς τ κρίνα, ναμέλψωμεν ν χορ, σν τ ωάνν, Γεώργιον τν θεον, τος τν βροτν ΰλους, κα γγελόφρονας.

Σ ν τ σπηλαί τ ν Χοῤῥάθ, τ χειμάῤῥῳ μάκαρ, κεκρυμμένον κόραξ Θεο, λιο Θεσβίτα, διέτρεφεν παύστως, πρωΐας κα σπέρας, πνευματοφόρητε.

ν τ σ ποιμνί Ιωακείμ, κα ν τ σπηλαί, θεοπάτορ το Χοζεβ, τν τς Θεοτόκου, εηγγελίσθης γένναν, δι᾿ ς χαρν τν κόσμον, πάντα νέπλησας.

Ο βαρβάρων ξφος οδ᾿ πειλ, τμήσεως αχένος, δυνήθησαν νελεν, τς μν καρδίας, φωσφόροι Χοζεβται, τρισχίλιοι ββάδες, σιομάρτυρες.

(ΕΝ ΤΗ ΜΟΝΗ ΟΣΙΟΥ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ ΚΟΙΝΟΒΙΑΡΧΟΥ)
Τν κοινν δίδαξας βιωτήν, ν τας θείαις μάνδραις, Θεοδόσιε ερέ, κα τας σν δακρύων, οας τ τς ρήμου, κατήρδευσας παμμάκαρ, γονον δαφος.

(ΕΝ ΤΗ ΜΟΝΗ ΟΣΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΕΝ ΙΟΡΔΑΝΗ)
Γέρας κομίσω τν ρετν, τ σ θεαρέστ, νασκήσει κα γωγ, σέμνωμα ρήμου, κα ορδάνου κλέος, Γεράσιμε θεόφρον, λύχνε είφωτε.

(ΕΝ ΤΗ ΛΥΔΔΗ ΚΑΙ ΠΕΤΖΑΛΑ)
Χαίροις τς Λύδδης γόνος λαμπρός, χαίροις ρθοδόξων, διάψευστος βοηθός, χαίροις θλοφόρων, Γεώργιε κρότης, τροπαιοφόρε μάρτυς, καταμάχητε.

(ΕΝ ΤΗ ΙΕΡΑ ΛΑΥΡΑ ΟΣΙΟΥ ΣΑΒΒΑ)
Λαύραν περιώνυμον κα λαμπράν, μοναστν λείπτα, κα κειμήλιον νουνεχές, δρυσας ς φάρον, ν μέσ τς ρήμου, φηγητ ζύγων, Σάββα πανόλβιε.

Ιωάννην πάντες Δαμασκηνόν, τν πνευματοφόρον, κα θεόφθογγον μελλουργόν, τν λαμπρν φωστρα, μονς σίου Σάββα, ν σάλπιγγι εήχ, νευφημήσωμεν.

Δετε, νυμνήσωμεν ο πιστοί, τν σεπτν χορείαν, τν πατέρων τν φαεινν, τν ναιρεθέντων, π βαρβάρων ξίφους, ν τ μον το θείου, Σάββα το μάκαρος.

(ΕΝ ΤΗ ΟΡΕΙΝΗ)
χουσα ν μήτρ τν το Θεο, Λόγον Θεοτόκε, παρεγένου πρς ρεινήν, κα τν λισάβετ, σμένως κατησπάσω, τν ν γαστρ τν θεον, φέρουσα Πρόδρομον.

κ λαγόνων στείρας νθος τερπνόν, κατ᾿ παγγελίαν, νεβλάστησας εράν, Πρόδρομε Κυρίου, τ κόσμ ποπνέον, σμν τς μετανοίας, τν μυροχεύμονα.

ρθρος μυροβόλος κα φαεινός, θεε ωάννη, προσελύληθας ν τ γ, κ νηδύος στείρας, τος πσι προμηνύων, Χριστν τν Ζωοδότην, δόξης τν λιον.

(ΕΝ ΤΩ ΟΙΚΩ ΙΩΑΚΕΙΜ ΚΑΙ ΑΝΝΗΣ)
Τέρπου κα γάλλου Ιωακείμ, σν τ θεί νν, θεοπάτορες εροί, π τ γεννήσει, τς Παναγίας Κόρης, ξ ς προλθε κόσμου, πολύτρωσις.

(ΕΝ ΤΩ ΑΓΙΩ ΙΑΚΩΒΩ ΤΩ ΑΔΕΛΦΟΘΕΩ.)
ρμα Παρακλήτου φωτοειδές, πρς θεολογίαν, κατευθύνων δος πιστν, κα Ιερομάρτυς, Ιάκωβε πώφθης, πόστολος κα μύστης, δελφόθεε.

(ΕΝ ΤΗ ΟΣΙΑ ΜΕΛΑΝΗ)
Δόξαν τν εμάραντον κα τιμάς, παρνησαμένη, τς ματαίας τε κα ευστάς, τν καλν κα θείαν, λλοίωσιν δέξω, Μελάνη νασκοσα, ντως ς σαρκος.

(ΕΝ ΤΗ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΗΛΙΟΥ)
λιο θεσβίτα τν προφητν, κρηπς κα πλάνης, τρόμητος λεγκτής, φθης· δι ρθης, ν ρματι πυρίν, πρς ορανος κα δόξαν, τν αωνίζουσαν.

(ΕΝ ΤΗ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΜΩΫΣΕΩΣ ΕΝ ΤΗ ΦΑΡΑΝ)
ντολν πυξία παρ Θεο, εληφας θεόπτα, ν Σιναίου τ κορυφ, κα ν Θαβωρί, τς αγλης το Σωτρος, Μωϋσ ατόπτης, γέγονας λβιε.

(ΕΝ ΤΩ ΣΙΝΑ)
Πρς τν θεοβάδιστον Κορυφήν, τν Χωρβ τάλας, ναβαίνων μετ σπουδς, κβο σοι Στερ, Θε κα Πλαστουργέ μου, τς νω κληρουχίας, μέτοχον δεξόν με.

(ΕΝ ΤΗ ΑΓΙΑ ΚΟΡΥΦΗ)
ν Χωρβ τ ρει Μωϋσς, μόνος τν μερόπων, προσωμίλησε τ Θε, κα το δεκαλόγου, τ ερ πυξία, κ τν χειρν κείνου, τρέμων παρέλαβεν.

(ΕΝ ΤΩ ΑΓΙΩ ΙΩΑΝΝΗ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ)
ρετν τν Κλίμακα τν κ γς, τς πιστν καρδίας, ναγούσας πρς ορανόν, θεε ωάννη, σεπτ ποιμν Σιναίου, κα μονοτρόπων κλέος, πίστει συνέγραψας.

(ΕΝ ΤΗ ΑΓΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΗ)
Πόνους τς σκήσεως ν Σιν, νεγκας σωφρόνως, πιστήμη κα θλητν, δεκαεξαέτις, τς τρίβους μιμήσω, μο σν σ συμβί, τ Γαλακτίωνι.

Καθορν νθεος Μωϋσς, τν γίαν Βάτον, φλεγομένην ν τ Σιν, κα μ καιομένην, προετυποτο Κόρη, μυστήριον τ μέγα, το θείου Τόκου σου.

Τν σεμνν μνάδα το Λυτρωτο, τν σοφν τος λόγοις, κα Σιναίου τν καλλονήν, τν ητρεπισμένην, αμάτων τας ανίσι, Ακατερίναν πάντες, νευφημήσωμεν.

Τ Τρισάγιον.
πολυτίκιον. χος πλ. α´. Τν συνάναρχον Λόγον.

ρθοδόξων χορεαι δετε προσδράμωμεν, τος τόποις τος πανιέροις, νθα Χριστς Θεός, σαρκώθη κ Παρθένου βαπτίσθη τε, κα σταυρωθες πρ μν, νετάφη ς θνητός, τριήμερος δ νέστη, κ τς φθορς συνεγείρων, τος ες Ατν ε πιστεύοντας.

κτενς κα πόλυσις, μεθ᾿ ν ψάλλομεν τ ξς· χος β΄. Πάντων προστατεύεις γαθή.

Πάντων, τν σν δούλων Λυτρωτά, τν τιμντων τος θείους Τόπους, ος πόδες σου ο σεπτοί, ο κα περάχραντοι, βάδισαν ελαβς, τς ατήσεις κπλήρωσον, κα τς αωνίου, βιοτς ξίωσον, Λόγε Θεο κα Θεέ, να σν γγέλων χορείαις, θλοφόρων τε κα δικαίων, τ πρ πν νομά Σου δουσι.

χος πλ. δ´.
Δέσποινα πρόσδεξαι τς δεήσεις τν δούλων σου κα λύτρωσαι μς π πάσης νάγκης κα θλίψεως.


Τν πσαν λπίδα μου ες σ νατίθημι, Μτερ το Θεο. φύλαξόν με π τν σκέπην σου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου