Σελίδες

Σάββατο 17 Αυγούστου 2013

Προφήτης Μιχαίας


Προφήτης Μιχαίας


Πρωτ. π. Γεωργίου Παπαβαρνάβα


Ο Προφήτης Μιχαίας γεννήθηκε στήν πόλη Μορασθή, γι’ αυτό καί ονομάσθηκε Μορασθίτης. Ανήκε στήν φυλή τού Ιούδα καί συγκαταλέγεται μεταξύ τών δώδεκα μικρών Προφητών. Έζησε στήν Ιερουσαλήμ τό 748-696 π.Χ., στά χρόνια τών βασιλέων Ιωάθαμ, Άχαζ καί Εζεκίου, σέ μιά εποχή πού τό βασίλειο τού Ιούδα υπέφερε από συνεχείς επεμβάσεις τών Ασσυρίων. Ήταν σχεδόν σύγχρονος τού Προφήτου Ησαΐα. Τό βιβλίο του, πού γράφηκε στήν εβραϊκή γλώσσα, διακρίνεται γιά τήν γλαφυρότητα καί τήν σαφήνεια τών φράσεών του καί αποτελείται από επτά κεφάλαια. Στά πρώτα τρία κεφάλαια προαναγγέλλεται η καταστροφή τής Σαμά¬ρειας. Στά επόμενα δύο προφητεύεται η σάρκωση τού Λόγου τού Θεού, τού Δευτέρου Προσώπου τής Αγίας Τριάδος. «Καί σύ, Βηθλεέμ, οίκος τού Εφραθά, ολιγοστός εί τού είναι εν χιλιάσιν Ιούδα εκ σού μοι εξελεύσεται τού είναι εις άρχοντα εν τώ Ισραήλ, καί αι έξοδοι αυτού απ αρχής εξ ημερών αιώνος... καί ποιμανεί τό ποίμνιον αυτού εν ισχύϊ Κύριος, καί εν τή δόξη ονόματος Κυρίου Θεού αυτών υπάρξουσι, διότι νύν μεγαλυνθήσονται έως άκρων τής γής». Στά δύο τελευταία κεφάλαια ο Προφήτης ελέγχει τόν λαό τού Ισραήλ, τόν προτρέπει σέ μετάνοια καί υπό τύπον ερωτήσεως τού υπενθυμίζει τό πώς πρέπει νά πορεύεται στήν ζωή του. Τού λέγει: «Τί ζητά από σένα ο Θεός, παρά μόνον νά είσαι δίκαιος, ευσπλαχνικός καί πρόθυμος νά πορεύεσαι σύμφωνα μέ τίς εντολές τού Κυρίου τού Θεού σου;». Αυτή η υπενθύμηση είναι ασφαλώς διαχρονική καί επίκαιρη.
Ο Προφήτης Μιχαίας δέν δίστασε νά ελέγξη τίς παρανομίες τού βασιλέα Αχαάβ, γι’ αυτό καί διώχθηκε αρκετές φορές. Τελικά συνελήφθη καί απαγχονίσθηκε, επί βασιλείας τού γιού του Ιωράμ. Τό σώμα του περισυνέλεξαν οι συγγενείς του καί τό ενταφίασαν στήν Μορασθή.
Ο βίος καί η πολιτεία του μάς δίνουν τήν αφορμή νά τονίσουμε τά ακόλουθα:
Πρώτον. Οι περισσότεροι Προφήτες στήν Παλαιά Διαθήκη είχαν μαρτυρικό τέλος. Αυτό μαρτυρείται από τά συναξάρια, αλλά καί από τόν ίδιο τόν Χριστό, ο οποίος είπε στούς γραμματείς καί φαρισαίους -μετά τά σκληρά εκείνα ουαί πού τούς απηύθηνε- τά εξής: «διά τούτο ιδού εγώ αποστέλλω πρός υμάς προφήτας καί σοφούς καί γραμματείς, καί εξ αυτών αποκτενείτε καί σταυρώσετε καί εξ αυτών μαστιγώσετε εν ταίς συναγωγαίς υμών καί διώξετε από πόλεως εις πόλιν όπως έλθη εφ υμάς πάν αίμα δίκαιον εκχυνόμενον επί τής γής από τού αίματος Άβελ τού δικαίου έως τού αίματος Ζαχαρίου υιού Βαραχίου, όν εφονεύσατε μεταξύ τού ναού καί τού θυσιαστηρίου... Ιερουσαλήμ Ιερουσαλήμ, η αποκτέννουσα τούς προφήτας καί λιθοβολούσα τούς απεσταλμένους πρός αυτήν!» (Ματθ. κγ', 34-37). Αυτό δείχνει ότι ο κλήρος τών ανθρώπων τού Θεού σέ αυτόν τόν κόσμο είναι οι θλίψεις καί τό μαρτύριο. Αλλά οι θλίψεις τών δικαίων δέν είναι απαράκλητες, αφού τούς επισκιάζει η άκτιστη Χάρη τού Θεού, η οποία τούς παρηγορεί, τούς ενισχύει καί τούς λυτρώνει, όπως τονίζει ο Προφητάναξ Δαυΐδ: «Πολλαί αι θλίψεις τών δικαίων, καί εκ πασών αυτών ρύσεται αυτούς ο Κύριος... λυτρώσεται Κύριος ψυχάς δούλων αυτού» (Ψαλ. λγ', 20, 23). Καθώς, επίσης, δείχνει ότι όλοι εκείνοι πού δέν αγαπούν τό Φώς, επειδή γίνονται φανερά τά πονηρά έργα τά οποία πράττουν «εν τώ κρυπτώ», δέν μπορούν νά ανεχθούν τό καθαρό καί φωτεινό κήρυγμα τής αγάπης, πού εξαγγέλλουν οι Προφήτες όλων τών εποχών. Γι’ αυτό καί πολεμούν όσους «ορθοτομούν τόν λόγον τής Αληθείας» καί μέ διαφόρους τρόπους προσπαθούν νά τούς φιμώσουν καί νά τούς εξοντώσουν. Ωστόσο όμως υπάρχει καί τό «εκλεκτόν λήμμα», ο νέος Ισραήλ, «ο λαός τού Θεού ο άγιος», πού είναι, όπως λέγει ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, οι «βεβαπτισμένοι καί βεβαιόπιστοι». Δηλαδή, όλοι εκείνοι οι οποίοι έχουν βαπτισθή καί αγωνίζονται μέσα στήν Εκκλησία νά ζούν μέ δικαιοσύνη, νά είναι ευσπλαχνικοί καί νά εφαρμόζουν μέ προθυμία τίς εντολές τού Χριστού. Αυτοί αποτελούν τήν «μικράν ζύμην», η οποία ζυμώνει «όλον τό φύραμα», καθώς επίσης καί τό πνευματικό αλάτι πού συγκρατεί τήν κοινωνία από τήν σήψη καί τήν αποσύνθεση.
Δεύτερον. Στήν Παλαιά Διαθήκη ο Προφήτης Μιχαίας προτρέπει τούς ανθρώπους νά είναι δίκαιοι, νά έχουν αγάπη καί νά ζούν σύμφωνα μέ τό θέλημα τού Θεού. Αλλά καί στήν Καινή Διαθήκη ο Χριστός εμακάρισε εκείνους πού πεινούν καί διψούν τήν δικαιοσύνη, καθώς επίσης εδίδαξε τήν τέλεια αγάπη η οποία αγκαλιάζει καί αυτούς ακόμα τούς εχθρούς. Μάλιστα τήν ταύτισε μέ τήν τήρηση τών εντολών Του, λέγοντας ότι «ο έχων τάς εντολάς μου καί τηρών αυτάς ούτός εστιν ο αγαπών με». Η δικαιοσύνη, η ευσπλαχνία καί η τήρηση τών εντολών τού Θεού είναι συνδεδεμένες μεταξύ τους, επειδή εκείνος ο οποίος αγαπά τόν Θεό καί τηρεί τίς εντολές Του, αυτός αγαπά καί τούς συνανθρώπους του, καθώς καί όλη τήν κτίση, καί αγωνίζεται νά είναι δίκαιος. Άλλωστε, η δικαιοσύνη τού Θεού ταυτίζεται μέ τήν αγάπη Του, καί όταν λέμε ότι ο Θεός είναι δίκαιος, εννοούμε ότι ο Θεός είναι αγάπη. Εάν ο Θεός ήταν δίκαιος μέ τήν νομική έννοια τού όρου, τότε θά τιμωρούμασταν καθημερινά όλοι, αφού συνεχώς αμαρτάνουμε καί ίσως νά μή παρέμενε κανένας ζωντανός πάνω στήν γή.
Όπου υπάρχει αληθινή αγάπη, η οποία είναι ταυτόσημη μέ τήν θυσία, εκεί υπερβαίνεται τό δίκαιο. Αντίθετα, όταν μειώνεται ή χάνεται η αγάπη τότε ο καθένας ψάχνει νά βρή τό δίκαιό του. Π.χ. μιά μητέρα πού αγαπά αληθινά τό παιδί της δέν ψάχνει νά βρή τό δίκαιό της, αλλά θυσιάζεται γιά τό παιδί της, έστω καί άν τήν έχη πικράνει μέ τόν έναν ή τόν άλλον τρόπο, επειδή η αληθινή αγάπη σκεπάζει καί υπομένει τά πάντα. Αλλά καί μεταξύ τών συζύγων όταν παύση νά υπάρχη η αγάπη, τότε καταφεύγουν στήν δικαιοσύνη καί ο καθένας ψάχνει νά βρή τό δίκαιό του.
Τό κήρυγμα τής δικαιοσύνης, τής αγάπης καί τής υπακοής στόν Τριαδικό Θεό, τήν Εκκλησία καί τούς εκκλησιαστικούς θεσμούς, σέ μιά κοινωνία στήν οποία επικρατούν οι μηχανορραφίες, οι δολοπλοκίες, η ανειλικρίνεια καί τό ατομικό συμφέρον, σίγουρα προκαλεί αντιδράσεις. Αλλά ριζώνει, ανθίζει καί καρποφορεί εκεί πού υπάρχει αγαθή διάθεση, ταπείνωση καί ειλικρίνεια.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου