Περιήλθον εγώ τας κοινωνίας και είδα άλλας ματαιότητας ανά την υφήλιο.
Ευρίσκεται ένας και μόνος άνθρωπος, δεν έχει δεύτερον από την αυτήν στέγη, δεν υπάρχει εις αυτόν ούτε παιδί ούτε αδελφός· και εν τούτοις οι μόχθοι του είναι απεριόριστοι. Το μάτι του δεν χορταίνει από πλούτο και υλικά αγαθά. Ποτέ δεν εσκέφθη και δεν είπε· “δια ποίον, λοιπόν, εγώ κοπιάζω και στερώ την ζωήν μου από τα υλικά αγαθά;” Η άσβεστος αυτή επιθυμία των υλικών αγαθών είναι ματαία και καταθλιπτική προσπάθεια.
Ευτυχέστεροι και εξυπηρετικώτεροι, δια τον εαυτόν των είναι οι δύο από τον ένα. Διότι εις αυτούς, λόγω της συνεργασίας των, υπάρχει ο μισθός και η ανταμοιβή των κόπων των.
Εάν δε πέσουν, ο ένας θα τρέξη να σηκώση τον σύντροφόν του.
Αλλοίμονον όμως στον ένα, όταν πέση και δεν θα είναι κανείς άλλος να τον σηκώση.
Εάν κοιμηθούν και οι δύο μαζί, θα ζεσταθούν· ο ένας μόνος του πως θα ζεσταθεί;
Και εάν παρουσιαστή εχθρός ικανός να επικρατήσει εναντίον του ενός εξ αυτών, οι δύο μαζί θα αντιπαραταχθούν εναντίον του. Τριπλά στριμμένο σχοινίον δεν σπάζει εύκολα.
ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΣ ΚΕΦ 4. ΣΤΙΧΟΣ 7-12.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου