ΑΛΛΑ Ο ΜΑΚΡΟΘΥΜΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΗΓΕΡΘΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΗ ΑΠΡΑΞΙΑ ΤΟΥ ΟΠΩΣ ΕΓΕΙΡΕΤΑΙ Ο ΕΞΥΠΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΟΥ. ΟΠΩΣ Ο ΓΙΓΑΣ ΠΟΥ ΣΥΝΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΘΗ.

ΨΑΛΜΟΣ 77 (Μασ. 78)

Άνθρωποι του ισραηλιτικού λαού μου, προσέχετε εις την διδασκαλία μου, κλίνατε προς εμέ τα αυτιά σας και ακούσατε με προσοχή τα λόγια του στόματός μου.

Θα αρχίσω με διδακτικάς παραβολικάς ιστορίας, γεμάτας ιερά διδάγματα. Θα σας διηγηθώ αρχαία γεγονότα με βαθύτατα νοήματα.

Αυτά είναι από όσα ηκούσαμεν και μάθαμε καλά, αυτά που οι πατέρες μας έχουν διηγηθή εις ημάς.

Δεν απεκρύβησαν τα μεγάλα αυτά γεγονότα από τα τέκνα των προγόνων μας, αλλά μετεδόθησαν πιστά από γενεάς εις γενεά. Με αυτά εξιστορούνται αι πανένδοξοι πράξης του Κυρίου και τα έργα της καταπληκτικής δυνάμεως του· τα θαυμαστά του αυτά έργα, τα οποία έκαμε προς χάριν του ισραηλιτικού λαού.

Ανήγειρε και έστησεν ολοφάνερη την μαρτυρία του μεταξύ των απογόνων του Ιακώβ, έθεσε Νόμο στους Ισραηλίτας και τους διέταξε όσα εκείνος είχε νομοθετήσει στους προγόνους μας να τα καταστήσουν αυτοί γνωστά εις τα τέκνα των.

Δια να τα μάθη η μεταγενεστέρα γενεά, αυτοί οι οποίοι θα εγεννώντο βραδύτερον. Και αυτοί, όταν θα ανδρωθούν, να τα αναγγείλουν εις τα παιδιά των και εν συνεχεία να μεταδίδωνται αυτά από γενεάς εις γενεάν.

Τούτο δε, δια να αποθέτουν οι ακούοντες την ελπίδα των στον Θεόν και να μη λησμονήσουν τα θαυμαστά αυτά έργα του Θεού, αλλά με πόθο να ζητούν πάντοτε να μανθάνουν και να πράττουν τας εντολάς του, ώστε να μη γίνουν οι μεταγενέστεροι, όπως ήσαν οι πατέρες των, γενεά δηλαδή διεστραμμένη, η οποία λυπούσε τον Κύριο, γενεά η οποία δεν φύλαξεν ευθείαν την καρδίαν της απέναντι του Θεού, και δεν παρέμεινε πιστό το πνεύμα της στον Θεόν.

Οι άνδρες της φυλής Εφραίμ, αν και ήσαν ισχυροί να τεντώνουν τα τόξα και να ρίπτουν με επιτυχία τα βέλη των, έστρεψαν εν τούτοις τα νώτα των εν καιρώ πολέμου και ετράπησαν εις φυγή.

Τούτο δε, διότι δεν φύλαξαν την εντολή του Θεού και δεν ηθέλησαν να ζήσουν σύμφωνα με τον νόμο αυτού.

Αυτοί λησμόνησαν τας ευεργεσίας του Θεού και τα θαυμαστά έργα, τα οποία ολοφάνερα είχε δείξει προς αυτούς ο Κύριος.

Τα θαυμαστά έργα, τα οποία έκαμνε ενώπιον των προγόνων των, εις την Αίγυπτο, εις την πεδιάδα Τανεως.

Διέρρηξε την Ερυθρά Θάλασσα εις δύο, έστησε όρθια τα ύδατα αυτής, ως εάν ήταν κλεισμένα εις ασκούς, και δια μέσου αυτής οδήγησε ασφαλείς τους Ισραηλίτας.

Την ημέρα τους οδήγησε δια της νεφέλης, καθ' όλη δε την νύκτα με το φως του πύρινου στύλου.

Διέρρηξε βράχο εις έρημο και άνυδρο τόπον και τους πότιζε από πηγή, που ανέβλυζεν άφθονα ύδατα ωσάν μεγάλης Θαλάσσης.

Αυτός έκαμε να αναβλύσουν πλούσια νερά από τον βράχο και κατέβασε ποτάμια υδάτων από αυτόν.

Εν τούτοις όμως οι Ισραηλίται προσέθεσαν πάλιν νέας αμαρτίας και επίκραναν τον Ύψιστο εις περιοχή, όπου δεν υπήρχε ύδωρ.

Ηθέλησαν να θέσουν εις δοκιμασία τον Θεόν και τον λύπησαν με τας αμαρτωλάς και λαιμάργους επιθυμίας των καρδιών των, διότι εζήτησαν φαγητά κατά τας επιθυμίας της καρδίας των.

Ωλιγοπίστησαν, κατεφέρθησαν κατά του Θεού και είπαν· Μήπως τάχα δύναται να ετοιμάσει ο Θεός τράπεζαν με φαγητά εις την έρημο;

Επειδή, τάχα, κτύπησε τον βράχο και ανέβλυσαν ύδατα και χείμαρροι πολλοί, και κατέκλυσαν την περιοχή, μήπως δύναται να μας δώσει και άρτο η να ετοιμάσει τράπεζαν με φαγητά δια τον λαό του;

Δια τας αναιδείς και ασεβείς αυτάς κατηγορίας, τας οποίας ήκουσεν ο Κύριος, ανέβαλε την είσοδόν των εις την γη της Επαγγελίας. Καταστρεπτικό πυρ άναψε τότε ανάμεσα στους απογόνους του Ιακώβ και η οργή του Κυρίου ξέσπασε επάνω στους Ισραηλίτας.

Διότι δεν επίστευσαν στον Θεόν, ούτε ήλπισαν εις την σωτηρία των, την οποίαν αυτός θα τους έδιδε.

Εν τούτοις ο Θεός μακροθύμησε, έδωσε εντολή εις τα υπεράνω της γης σύννεφα, άνοιξε τας θύρας του ουρανού και έβρεξε προς χάριν αυτών μάννα, δια να φάγουν. Έδωσε εις αυτούς άρτο ουρανοκατέβατο.

Έτσι δε ο άνθρωπος έφαγε άρτο ετοιμασμένο από τους αγγέλους. Πλούσια διατροφή έστειλε ο Κύριος προς αυτούς.

Σήκωσε από τον ουρανόν νότιον άνεμο, εν τη παντοδυναμία του έφερε προς αυτούς λίβαν και έβρεξε επάνω τους, ωσάν πυκνότατο σύννεφο από σκόνιν, ορτύκια ωσάν την άμμον της θαλάσσης κατά το πλήθος, πτηνά πτερωτά.

Αυτά έπεσαν στο μέσον του στρατοπέδου των Ισραηλιτών, ολόγυρα από τας σκηνάς των.

Εκείνοι έφαγαν, παραέφαγαν και χόρτασα πολύ, διότι ο Κύριος ικανοποίησε με το παραπάνω τας επιθυμίας των.

Τίποτε δεν εστερήθησαν, από όσα είχαν επιθυμήσει. Αλλά ενώ η τροφή ήτο ακόμη στο στόμα των, η οργή του Θεού ξέσπασε, δια την αχαριστία των, εναντίον αυτών και θανάτωσε πάρα πολλούς από αυτούς. Και αυτούς ακόμη τους επισήμους άνδρας των Ισραηλιτών τους έρριψε κάτω νεκρούς.

Παρ' όλας όμως τας ευεργεσίας και τας τιμωρίας αυτάς του Θεού, εξακολουθούσαν ακόμη οι Ισραηλίται να αμαρτάνουν, και δεν επίστευσαν εις αυτόν, μολονότι έβλεπαν τα θαυμάσια έργα του.

Πέρασαν ματαίως και ασκόπως τας ημέρας των. Πολύ γρήγορα έφυγαν, χωρίς κανένα καρπό αρετής, τα έτη της ζωής των.

Όταν ο Κύριος τους παρέδιδε εις θάνατον, προς τιμωρία και παιδαγωγία, τότε ζητούσαν αυτόν με ζήλο, επέστρεφαν εις αυτόν και από τον βαθύ όρθρο κατέφευγαν προς αυτόν δια της προσευχής.

Τότε ενεθυμούντο, ότι ο Θεός είναι ο παντοδύναμος βοηθός των, ότι ο Θεός ο Ύψιστος είναι ο ελευθερωτής και σωτήρ των.

Αλλά τον ηγάπησαν επιφανειακώς, μόνον με το στόμα των, ενώ με τα λόγια των και με την άλλην συμπεριφοράν των εψεύσθησαν απεναντί του, εφέρθησαν ανειλικρινώς.

Διότι η καρδία των δεν ήτο ευθεία απέναντι του Θεού και δεν φάνησαν πιστοί εις τας υποχρεώσεις, που ανέλαβαν δια της Διαθήκης απέναντι του Θεού.

Ο Θεός όμως είναι ελεήμων και έδειχνε το έλεός του εις τας αμαρτίας αυτών. Δεν ηθέλησε να τους καταστρέψη. Εις πολυαρίθμους περιστάσεις ανέστειλε και απεμάκρυνε τον θυμόν του· δεν αφήκε να ανάψη και να εκσπάση όλη η οργή του εναντίον των.

Είχεν υπ' όψιν του ο Κύριος, ότι αυτοί οι αμαρτάνοντες ήσαν αδύνατες σάρκες, πνοή ανέμου περαστική, η οποία δεν επιστρέφει πάλιν.

Πόσες και πόσες φορές τον επικράνων πολύ εις την έρημο, τον εξόργισαν εις τόπον άνυδρο!

Και εις άλλας περιπτώσεις εστράφησαν, δια να απομακρυνθούν από αυτόν. Έθεσαν υπό δοκιμασία και πειρασμό τον Θεόν των· εξόργισαν τον άγιον αυτόν Κύριο του ισραηλιτικού λαού.

Δεν ενθυμήθηκαν την παντοδύναμο και στοργική δι' αυτούς δεξιά του, με την οποίαν κατά την ιστορική εκείνην ημέρα τους γλύτωσε από τα χέρια του καταθλίβοντος αυτούς Φαραώ.

Λησμόνησαν, πως ο Θεός εις την Αίγυπτο έδειξε τα καταπληκτικά σημεία, που μαρτυρούσαν την παντοδυναμία του, τα τεράστια πρωτοφανή έργα που είχε κάμει εις την πεδιάδα Τανεως και τα οποία γέμισαν φόβο και τρόμο τους Αιγυπτίους.

Λησμόνησαν, ότι ο Κύριος μετέβαλε το ύδωρ των ποταμών εις αίμα, όπως επίσης και τα βρόχινα νερά των δεξαμενών των δια να μη ημπορούν να πιουν οι Αιγύπτιοι.

Ο Κύριος εξαπέστειλεν επίσης εναντίον των Αιγυπτίων κυνόμυιαν, η οποία τους κατέφαγε, και βατράχους οι οποίοι μετέδωσαν εις αυτούς φθοροποιούς και μολυσματικάς ασθενείας.

Παρέδωκεν εις την σκωρίασιν τους καρπούς των αγρών των, και τους κόπους των καλλιεργημένων αγρών των εις τας ακρίδας.

Κατέστρεψε τα αμπέλια των με χάλαζαν και τας συκομορέας των με παγωνιά. Παρέδωκεν εις καταστρεπτική θανατηφόρο χάλαζαν τα ζώα των και την υπόλοιπον περιουσία των παρέδωσε στο πυρ των κεραυνών του.

Εξαπέλυσεν εναντίον των την τιμωρό οργή της αγανακτήσεώς του, θυμό και οργή και θλίψιν, δεινά φοβερά, τα οποία έστειλε με εξολοθρευτάς αγγέλους.

Αφήκε να εκδηλωθή ασυγκράτητος η οργή του, δεν ελυπήθη την ζωήν των και δεν προφύλαξε αυτούς από τον θάνατον και αυτά ακόμη τα κατοικίδια ζώα των τα συνέκλεισεν μέσα εις τας παγίδας του θανάτου και της καταστροφής.

Εκτύπησε με θάνατον όλα τα πρωτότοκα της γης Αιγύπτου· αυτά που αποτελούν την απαρχήν των πόνων της τεκνοποιΐας στους οίκους των Αιγυπτίων, των απογόνων αυτών του Χαμ.

Ανέλαβε δε ο Κύριος ως στοργικός ποιμήν τον ισραηλιτικόν λαό, ωσάν πρόβατά του, και τα ωδήγησεν ως ιδικόν του ποίμνιον δια μέσου της ερήμου.

Αυτός τους οδήγησε, τους ενέπνευσε ελπίδα και θάρρος, ώστε εκείνοι δεν δείλιασαν κατά την διάβασιν της Ερυθράς Θαλάσσης. Τους δε εχθρούς των τους σκέπασε με θάρρος, ώστε εκείνοι δεν εδειλίασαν κατά την διάβασιν της Ερυθράς Θαλάσσης. Τους δε εχθρούς των τους σκέπασε και τους έπνιξε η θάλασσα

Τους εισήγαγε κατόπιν εις την γην της Επαγγελίας, εις την οποίαν υψώνεται το όρος Σιών το άγιον, προς λατρείαν αυτού, το όρος αυτό το οποίον κατέκτησε η παντοδύναμος δεξιά του.

Εδίωξε εμπρός από αυτούς τα ειδωλολατρικά έθνη και μοίρασε την χώρα εκείνων εις αυτούς με σχοινί καταμετρήσεως· και εκεί όπου προηγουμένως κατοικούσαν οι λαοί εκείνοι, εγκατέστησε τας φυλάς του Ισραήλ.

Αυτοί όμως έθεσαν υπό δοκιμασία τον Θεόν, παρεπίκραναν και εξώργισαν τον Υψιστον, και τας εντολάς αυτού δεν τήρησαν.

Απομακρύνθηκαν από αυτόν, ηρνήθησαν και παρέβησαν τας εντολάς του, όπως και οι πρόγονοί των, και έγιναν ωσάν το στρεβλό τόξο, που δεν ρίπτει με ευθυβολίαν.

Τον εξόργισαν με την ειδωλολατρία των επάνω εις τα όρη. Προεκάλεσα την ζηλοτυπίαν του με τα γλυπτά είδωλα, που ελάτρευαν εκεί.

Ο Κύριος ήκουσε τας ειδωλολατρικάς αυτών προσευχάς, απέστρεψεν από αυτούς το βλέμμα του, δια να μη τους βλέπει, και παρέδωσε εις εξουθένωσαν και καταφρόνησιν μεγάλη τον ισραηλιτικό λαό.

Απώθησε και εστέρησε την πόλιν Σηλώμ από την προστασία του, την οποίαν πόλιν ο ίδιος είχε εκλέξει, δια να εγκατασταθή μεταξύ των ανθρώπων η Σκηνή του Μαρτυρίου του.

Παρέδωσε εις τα χέρια των εχθρών των, στους Φιλισταίους, την δύναμίν των, όπως επίσης και το λαμπρό των στόλισμα, δηλαδή την Κιβωτόν του Μαρτυρίου.

Αφήκε να περικυκλωθή ο λαός του από εχθρούς, οι οποίοι κρατούσαν γυμνή την ρομφαίαν, και γύρισε αλλού το βλέμμα του, όταν αυτοί, η περίφημος κληρονομία του, εσφάζοντο.

Τους νεαρούς υιούς των κατέφαγε το πυρ του πολέμου, τας θυγατέρας δε παρθένους των, όταν ωδηγούντο εις αιχμαλωσία και εξευτελισμό, δεν ευρέθη κανείς να τας πενθήσει.

Οι ιερείς των έπεσαν εν στόματι ρομφαίας, και τας χήρας των σφαγιασθέντων ανδρών δεν ευρέθη κανείς να τας παρηγορήση και να κλαύση μαζί των.

Αλλά ο μακρόθυμος Κύριος ηγέρθη από την φαινομενική απραξία του, όπως εγείρεται ο εξυπνών από τον ύπνο του, όπως ο γίγας που συνέρχεται από την μέθη του.

Και κτύπησε τους εχθρούς του, τους έτρεψε πανικόβλητους εις φυγή και έδωκεν εις αυτούς αιωνία καταισχύνην με την ταπεινωτική ήττα των.

Αλλά και απεμάκρυνεν από την προστασίαν του τους απογόνους του Ιωσήφ, έπαυσε να έχει ως εκλεκτή ηγεμονεύουσαν φυλήν τους Εφραιμίτας.

Αλλά εξέλεξεν ως άρχουσαν φυλήν την φυλήν του Ιούδα και ως τόπον ιερόν του το όρος Σιών, το οποίον ιδιαιτέρως ηγάπησεν.

Εκεί ηυδόκησεν ο Κύριος και οικοδομήθη το θυσιαστήριόν του, ισχυρότατο όπως ο μονόκερως. Εις την γην της Παλαιστίνης στερέωσε αιωνία την φυλή του Ιούδα.

Ο Κύριος εξέλεξε ως βασιλέα τον δούλον του Δαυίδ και τον επήρε από τα κοπάδια των προβάτων.

Τον επήρε από εκεί, που ακολουθούσε τα ετοιμόγεννα πρόβατα, και τον έβαλε να κυβερνά και να καθοδηγή τους δούλους του, τους απογόνους του Ιακώβ, τους Ισραηλίτας, οι οποίοι είναι ιδική του κληρονομία.

Ο Δαυίδ κυβέρνησε πράγματι αυτούς με άδολο καρδίαν και τους καθοδήγησε στον δρόμο του Θεού και της ασφαλείας με τα πλήρη συνέσεως έργα του.