Πολλοὶ λέγουσι· τίς δείξει ἡμῖν τὰ ἀγαθά; Ἐσημειώθη ἐφ᾿ ἡμᾶς τὸ φῶς τοῦ προσώπου σου, Κύριε.
Εδωκας εὐφροσύνην εἰς τὴν καρδίαν μου· ἀπὸ καρποῦ σίτου, οἴνου καὶ ἐλαίου αὐτῶν ἐπληθύνθησαν.
Εν εἰρήνῃ ἐπὶ τὸ αὐτὸ κοιμηθήσομαι καὶ ὑπνώσω, ὅτι σύ, Κύριε, κατὰ μόνας ἐπ᾿ ἐλπίδι κατῴκισάς με.
Πολλοί από σας λέγουν• “ποιός θα δείξη εις ημάς και θα δώση τα αγαθά;” Εις ημάς όμως, Κύριε, που πιστεύομεν εις σε, έλαμψε το φως του προσώπου σου και δοκιμάσαμε χαρά.
Εγέμισες την δική μου καρδίαν από χαρά και αγαλλίασιν, την οποίαν δεν δοκιμάζουν ποτέ οι αμαρτωλοί αντίπαλοί μου, μολονότι είναι γεμάτοι από τους καρπούς της γης, από σίτο, οίνο και έλαιον.
Εγώ όμως με την ελπίδα μου στερεά προς σε θα κοιμηθώ ήσυχος και ειρηνικός, θα χορτάσω τον ύπνο, διότι συ Κύριε, αν και εγώ είμαι τώρα εγκαταλελειμμένος και μόνος, μου παρέχεις την προστασία σου, υπό την σκέπην της οποίας κατοικώ γεμάτος ελπίδα προς σε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου